To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rodzaje rozpoznania ze wzg. na podstawę: objawowe (diagnosis symptomatica) - stawiane w oparciu o badanie kliniczne na podstawie objawów z których wnioskujemy o zmianach zewn. i wewn. - rozpoznanie czynnościowe (d. functionalis) - np. niewydolność krążenia pochodzenia sercowego. - rozpoznanie anatomiczne (d. anatomia) - podstawą rozpoznania są zmiany anatomiczne np. krzywica (rachitis). przyczynowe (d. etiologica) - wykazana jest przyczyna choroby na którą można wpływać np. inf. bakteryjna - zwalczanie chemoterapeutykami. - rozpoznanie patogenetyczne (d. patogenetica) - gdy znana jest zarówno przyczyna jak i mechanizm rozwoju choroby np. gdy podczas bad. klinicznego stwierdzamy bladość. - badanie krwi - rozpoznanie anemii (niedokrwistość) - przy badaniu krwinki czerwonej stwierdzamy babeszję - piroplazmoza - zniszczenie krwinki czerwonej zniszczonej przez Babeszję. - wypryski (poj. b. szerokie) - rozpoznanie go u psa niewiele mówi ale może to być wynik uczulenie na alergen jamy gębowej. pośmiertne (d. post mortem) - na podstawie zmian pośmiertnych przy przeprowadzaniu sekcji radiologiczne - w oparciu o prześwietlenie. ultrasonograficzne - w oparciu o bad. ultrasonograficzne. histologiczne - w oparciu o wynik badania histologicznego skrawka. mikrobiologiczne - w oparciu o bad. drobnoustroju z pobranych od pacjenta próbek tkanek - wymazów. Rodzaje rozpoznania ze względu na jego poprawność: rozpoznanie pewne (d. certa) - „Diagnosia certa terapie fundamentum est”. r. prawdopodobne (d. probabius) - podejrzenie choroby (suspectio morbi). r. niepewne (d. incerta) - brak pewności co do słuszności diagnozy. r. błędne (d. falsa). Niekiedy ciężko jest postawić rozpoznanie KOŃCOWE u zw. w oparciu o wyniki badania klinicznego - wówczas stawia się rozpoznanie wstępne (r. prawdopodobne). Dopiero po przeprowadzeniu badań dodatkowych zyskuje się r. końcowe = ostateczne. Po postawieniu rozpoznania lekarz musi zawyrokować co do pomyślności w zwalczeniu choroby - rokowanie. Rokowanie - osobisty pogląd leczącego co do dalszego przebiegu i zakończenia choroby. Odnosi się ono: co do życia (prognosis quo od Vitam) - czy zw. będzie żyć czy zejdzie co do zdrowia (p. quo od valetudinae) - może być różnorodne: - całkowite wyleczenie i pełen powrót do zdrowia - restitutio od intedrum - zachowanie wcześniejszych wydajności u zw. użytkowych. - na pewien czas lub na stałe choroba pozostawia ślad, który wpływa na obniżenie poziomu wydajności np. nosówka która kończy się utratą węchu, u bydła zapalenie którejś ćwiartki wymienia - spadek wydajności.
(…)
… pozostawiają trwałe zmiany - nie można mówić o restitutio ad integrum. Przy długotrwałym zapaleniu szereg zmian w tkankach i narządach, zapalenie ostre - wysięki, zapalenia przewlekłe - rozlewy komórkowe.
W obszarze gdzie toczy się proces zapalny obserwuje się przekrwienie (widoczny rumieniec i podwyższona ciepłota) towarzyszą temu:
ból (dolor)------------------------------------ obrzęk (tumor)------------------------------- objawy zapalenia
upośledzenie czynności (functonesa) ----
Obraz zapalenia z pkt. widzenia patofizjologii:
Przekrwienie - wynik rozszerzenia naczyń krwionośnych -> wolniejszy przepływ krwi, niekiedy obserwuje się zastój krwi w naczyniach ->osocze przedostaje się do przestrzeni międzykomórkowej-> przesiąkanie -> powód obrzęku -> ucisk na komórki. Osocze bogate jest w substancje odżywcze i dochodzi…
… choroby - jej charakter np. tężec u koni - rokowanie złe bo w większości kończy się zejściem śmiertelnym.
czas trwania choroby - „Im dłużej trwa choroba tym trudniejszy jest powrót do normy”.
zaawansowania objawów klinicznych (np. nosówka może przyjmować różne kliniczne postacie, przy postaci nerwowej przy zajęciu nerwów obwodowych i ośrodkowych r. bardziej niepomyślne niż gdy objawy dotyczą jedynie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)