Rewolucja francuska i pozytywizm prawniczy

Nasza ocena:

3
Pobrań: 182
Wyświetleń: 1701
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Rewolucja francuska i pozytywizm prawniczy - strona 1 Rewolucja francuska i pozytywizm prawniczy - strona 2 Rewolucja francuska i pozytywizm prawniczy - strona 3

Fragment notatki:


Rewolucja francuska i jej krytycy Najbardziej kontrrewolucyjne hasła można było odnaleźć w samej Francji - kolebce rewolucjonizmu. Reakcjoniści francuscy nie przebierali w środkach i doborze zasad swego programu (ich poglądy wyróżniały się prymitywizmem, były też wysoce anachroniczne - przyjęto bowiem zasadę negacji wszystkich nurtów współczesnego rozwoju). Kontrrewolucjoniści krytykowali wszystko i wszystkich, oprócz oczywiście swoich koncepcji „naprawy” rzeczywistości. Przedstawicielami tej doktryny byli de Maistre, de Bonald.
cechy francuskiej kontrrewolucji :
francuską kontrrewolucję kształtował skrajny katolicyzm (inaczej było w Niemczech - tam skrajny nacjonalizm), jej przedstawiciele przypominali stary pogląd, że społeczeństwo, tworząc organiczną jedność grup o zróżnicowanym statusie ma swe źródła w woli Boga
w swych poglądach „cofali” się do dawnych, wręcz teokratycznych koncepcji władzy, państwa i społeczeństwa
de Maistre ujmował suwerenność monarchy jako odbicie nieomylności papieża, dążył do odbudowy absolutyzmu Burbonów
francuski teokratyzm nieustannie wspierany był rozważaniami o organicznej budowie społeczeństwa (społeczeństwo i narody pochodzą od Boga - dopiero społeczeństwo tworzy człowieka)
człowiek, wg teokratów, nie ma naturalnej i pierwotnej wolności - wyciągano stąd wniosek, że człowiek nie może egzystować poza swoją grupą (wyodrębniano podział na grupy społeczne), nie posiada praw politycznych, wolności, demokratycznych swobód
twierdzono, że absurdem byłoby, aby jednostka mogłaby kogoś kreować na władcę (władza nie jest wynikiem umowy społecznej)
krytykowano poglądy Rousseau, zarówno na tematy historii ludzkiego społeczeństwa, jak i na tematy dotyczące praw naturalnych (ich zdaniem społeczeństwo istniało od zawsze i było rządzone przez absolutnych monarchów)
prawa pozytywne są najwyższym porządkiem doczesnym - są „urzeczywistnieniem” woli Boga
Należy pamiętać, że tak pojmowana doktryna kontrrewolucji (charakteryzująca się ogromnym wstecznictwem) nie mogła zyskać szerszego poparcia społecznego we Francji, jednakże „twórczo” użyźniała m.in. niemiecki konserwatyzm, polską myśl arystokratyczną, a także późniejszy, dwudziestowieczny faszyzm. 3.1. Joseph de Maistre (1754-1821) - „Wieczory Petersburskie”
- „Uwagi o rewolucji francuskiej”
- bóg suwerenem
- protestantyzm zniszczył hierarchię i autorytet Kościoła
- Konstytucje się „odkrywa” - Bóg prawodawcą
- kat jest niezbędny w społeczeństwie, inaczej nie ma majestatu władzy


(…)

… władzy
Pozytywizm prawniczy w XIX wieku -
pozytywizm prawniczy:
na narodziny pozytywizmu prawniczego wpływ miało kilka czynników:
klimat ideowy
zmiany społeczne i polityczno-ustrojowe
rozwój nauki i techniki
ugruntowanie się ustroju kapitalistycznego
burżuazja znana początkowo jako warstwa postępowa i liberalna, zaczynała przeistaczać się w klasę konserwatywną, broniącą korzystnego dla niej status quo
liberalizm ze swoimi pierwotnymi, „naiwnymi” założeniami zaczynał wzbudzać coraz szerszy opór, toteż ideolodzy tej doktryny niejako zmuszeni zostali do weryfikacji podstawowych założeń i poglądów na temat państwa i prawa
założenia pozytywizmu prawniczego:
pozytywizm prawniczy pod koniec XIX wieku i w początkach XX był dominującym kierunkiem w prawoznawstwie
wzrastał w ogólnym klimacie ideowym pozytywizmu
pozytywizm odrzucał teorie prawa natury, jako zbyt niebezpieczne dla kapitalizmu
negował szkołę historyczną w prawoznawstwie (przeciwstawianie się historyzmowi nosiło charakter polityczny - ówczesną teraźniejszość pojmowano jako zasadną i nader stabilną, nie podlegającą dyskusji)
za główne jego cechy należy przyjąć:
dogmatyzm: przejawiał się on w programowej apolityczności oraz w głoszeniu metafizycznego…
…, inaczej nie ma majestatu władzy
- rewolucja francuska = kara boska za grzechy
- odwoływał się do św. Augustyna i Thomasa Hobbesa - natura ludzka jest zła
- był ultramontaninem, czyli zwolennikiem absolutnej władzy papieża w Kościele
- przynależność do wspólnoty decyduje o tożsamości człowieka
- władza monarchiczna jako najlepsze rozwiązanie: władza jednolita, absolutna, optymalna dla danej społeczności…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz