To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
I Republika Weimarska Republika Weimarska to okres dziejów, między 1919 - 1923 gdy po zniesieniu monarchii i uchwaleniu konstytucji przez Zgromadzenie Narodowe w Weimarze ( sierpień 1919 ) ustanawiającej republikę demokratyczno - parlamentarną z prezydentem na czele.
W pierwszych dniach listopada 1918 wybucha w Niemczech rewolucja zwana listopadową. W jej wyniku 9 listopada dochodzi do detronizacji cesarza Wilhelma II, przejęcie władzy przez partię SPD z Friedrichem Ebertem na czele. W styczniu 1919 władzę w państwie próbuje przejąć Komunistyczna Partia Niemiec, ale próba ta się nie powodzi, a przywódcy komunistów Luksemburg i Liebknecht - zamordowani.
Styczeń 1919 odbywają się wybory do parlamentu w Reichstagu. Zwyciężają socjaldemokraci. Posiedzenie nowego rządu odbywa się w Weimarze, a prezydentem zostaje Friedrich Elbert. Ustanowiono konstytucję ( 14 sierpnia 1919), która zakładała:
- rządy parlamentarne
- rządy prezydenckie na wypadek zagrożenia państwa
- proporcjonalność wyborów
- Niemcy zostają podzielone na 35 okręgów wyborczych
- prezydent wybierany jest na 7 - letnią kadencję
1. Sprawa reparacji wojennych Niemiec Konferencja londyńska określiła, w 1921, że Niemcy mają do spłacenia ostatecznie 132 mld. Marek reparacji wojennych. Opinia publiczna była zbulwersowana, głoszono, że Niemcy nie są w stanie spłacić takiej sumy.
Najbardziej domagali się spłat Francja i Belgia, którym na konferencji w Spa przyznano największy procent odszkodowań.
Na konferencji w Cames w styczniu 1922 ustalono, że ze względu na trudną sytuację gospodarczą Niemiec zapłacą oni rocznie 720 milionów marek gotówką i 1450 milionów marek w naturze.
W czasie konferencji w Genui Niemcy porozumiały się z Rosją . A 16 kwietnia 1922 został zawarty między nimi układ w Rapallo , który przewidywał współpracę dyplomatyczną, gospodarczą i wojskową oraz rezygnację z wypłat reparacji.
Zwłoka Niemiec w sprawie reparacji wojennych doprowadziła na początku 1923 r. do okupacji Zagłębia Rury. Bierny opór Niemiec powodował ciągle rosnące koszty, które nowy kanclerz Gustav Stresmann próbował pokryć zwiększonym drukiem pieniądza. Inflacja, która pojawiła się podczas wojny przerodziła się w hiperinflacje. W 1924 , gdy sytuacja w Niemczech ustabilizowała się, przedstawiono im nową koncepcje w sprawie długów. Nowa koncepcja zwana planem Da w esa przewidywała:
- okresowe zmniejszenie rocznych sum reparacyjnych
- udzielenie Niemcom pożyczki
- inne zagwarantowanie spłat
- powołano Bank Niemiecki - pieniądze na spłaty miały pochodzić ze źródeł społecznych i państwowych, przemysłu oraz kolei
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)