To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
NIEMCY PO I WOJNIE ŚWIATOWEJ:
W Niemczech, przeciwko nowopowstałej władzy socjalistów Eberta zbuntowały się siły prawicowe oraz utworzona na przełomie 1918/1919 Komunistyczna Partia Niemiec (KPD). Ona, na początku stycznia 1919 roku wywołała w Berlinie powstanie zbrojne, stłumione przez korpusy ochotnicze (Freikorps). Przywódcy powstania - Karl Liebknecht i Róża Luksemburg - zostali zamordowani. Bolszewicka Armia Zachodnia została powstrzymana przez Polaków.
Gdy Armia Czerwona szła na Warszawę, było już pewne, że światowa rewolucja zwyciężyła, jednakże poniosła ona klęskę i fala rewolucyjnych nastrojów upadła. Komuniści nie dawali za wygraną, co przejawiło się w kolejnych wydarzeniach rewolucyjnych w Niemczech w 1923 roku, głównie w powstaniu robotników Hamburga i organizowaniu wystąpień proletariatu Zagłębia Ruhry, Turyngii, Saksonii oraz w powstaniu wrześniowym 1923 roku w Bułgarii.
Zaczęła pojawiać się hiperinflacja, a w jej zwalczaniu pomogły wysokie pożyczki zagraniczne (plan Dawesa). W Niemczech ludzie gorączkowo szukali przyczyn klęski w wojnie, ich mit o wyższości narodu prysł, co wzbudziło ogromne poruszenie. Ludziom żyło się coraz gorzej, wszystkiego brakowało. Kryzys przeżywała także monarchia i to aż do tego stopnia, że monarcha musiał ratować życie poprzez ucieczkę z kraju.
W celu wyjaśnienie przyczyn klęsk i upokorzeń powołano specjalną komisję parlamentarną do zbadania przyczyn klęski. Wezwani do złożenia zeznań generałowie Hindenburg i Ludendorff orzekli, iż armia niemiecka była niezwyciężona na frontach, ale w ojczyźnie zadano jej „cios w plecy”. Cała prawicowa prasa od razu podchwyciła to stwierdzenie i wykorzystywała go w całym okresie międzywojennym. O zdradzieckie pchnięcie obwiniano komunistów i Żydów. Wykorzystano przy tym fakt, że twórcami Komunistycznej Partii Niemiec, jak i przywódcami powstań komunistycznych w Berlinie i Monachium byli w znacznym stopniu Niemcy pochodzenia żydowskiego. Argumentacja ta uzasadniała klęskę i była chętnie przyjmowana przez społeczeństwo niemieckie.
Młode demokratyczne Niemcy miały 2 wrogów: komunistów wraz z ich wsparciem z Rosji, a także Korpusy Ochotnicze, które co prawda tłumiły komunistyczne powstania, ale jednocześnie same mogły stanowić bazę dla przywódców prawicy. Gdy władze zdecydowały się na rozwiązanie tych korpusów, jeden z nich - stacjonujący w Berlinie - zajął dzielnicę rządową, dokonał zamachu stanu i na kanclerza Niemiec powołał generała Wilhelma Kappa. Reichswehra odmówiła udziału w stłumieniu puczu i dopiero strajk generalny ogłoszony przez związki zawodowe doprowadził do jego upadku. Podobna groźba wybuchu takich zamachów stanu istniała szczególnie w Monachium.
Wśród sił popierających oderwanie się Bawarii od Niemiec była Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza (NSDAP), którą na początku tworzyli ludzie myślący podobnie, jak ówcześnie miliony Niemców. Byli oni niezadowoleni z przegranej Niemiec, narzuconych im warunków
(…)
… w krajach bałtyckich i walczyły z Polakami w czasie powstań śląskich.
W 1920 roku na czele partii stanął Adolf Hitler, który do tej pory pełnił funkcję męża zaufania Reichswehry. Był to kapral, ochotnik I wojny światowej, który odznaczył się na polu walki, a w czasie tłumienia rewolty komunistycznej w Monachium był agentem dowództwa Reichswehry. Gdy Hitler doszedł do władzy, NSDAP została przeorganizowana…
… do więzienia na 5 lat, ale w rzeczywistości siedział tylko 9 miesięcy i to w bardzo dobrych warunkach. W więzieniu napisał swoją książkę „Mein Kampf” Po wyjściu na wolność przystąpił do reorganizacji partii, która już znacznie osłabła.
Niemcy wiążą się z Rosją, ponieważ obie nie lubią Polski.
W kwietniu 1922 roku Niemcy i Rosja podpisały układ w Rapallo: Niemcy nie roszczą pretensji do upaństwowienia kapitału…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)