To tylko jedna z 57 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
...1.1. Prawoznawstwo — to zespól nauk, których przedmiotem jest państwo i prawo oraz poglądy na państwo i prawo (nauki prawne). Prawoznawstwo w okresie, gdy nauki były mniej rozwinięte określano jako jurysprudencję- naukę prawa. Ponieważ teraz możemy wyróżnić wiele dyscyplin, termin jurysprudencja stal się niewystarczający. Używa się więc określenia prawoznawstwo.
Geneza prawoznawstwa - o powstaniu zadecydowały czynniki praktyczne, potrzeba nakazów i zakazów, nadawania im mocy wiążącej; prawoznawstwo jest uważane za pewną sztukę, z instytucjonalnego spojrzenia prawo należy do najstarszych wydziałów (obok filozofii, teologii i medycyny).
Cele prawoznawstwa
- pierwotny
- poznawczy,
- wtórny
- praktyczny
- umiejętność stosowania prawa.
Funkcje prawoznawstwa- wynikają z tego, że jest ono częścią kultury społeczeństwa, częścią systemu kontroli społeczeństwa; część kultury, regulator i kontroler życia społecznego....
...2.6. Normatywizm prawniczy
(Hans Kelsen) Nauka prawa musi eliminować wszelkie elementy rzeczywistości, gdyż norma wiąże niezależnie od swej realnej skuteczności. Rozróżnić należy dwie sfery poznania- sferę powinności i sferę rzeczywistości. Zadaniem nauk prawnych jest badanie powinności prawnej. Nauki prawa nie zajmują się więc realnym zachowaniem ludzi, lecz normami. Przedmiotem nauk prawnych jest prawo pozytywne, tworzące samoistną całość istniejącą dzięki temu, że ma moc obowiązującą i jest całkowicie niezależne od powinności moralnej. Cechą znamienną tej koncepcji jest powinność- powinno się wedle normy postępować. Kelsen nakazuje w swej teorii zajmować się jedynie normami, które zapewniają realnym zdarzeniom charakter aktów zgodnych z treścią prawa bądź bezprawnych. Norma prawna składa się z dwóch elementów: podmiotu i przedmiotu powinności. Dla podmiotu powinność ma moc obowiązującą, natomiast przedmiot powinności określa....
Prawo cywilne - zespół norm regulujących stosunki majątkowe i niektóre stosunki osobiste pomiędzy równorzędnymi podmiotami. Charakteryzuje się dwiema podstawowymi cechami, które wyróżniają je spośród innych gałęzi prawa:
1) przepisy prawa cyw. regulują stosunki o charakterze majątkowym, to znaczy stosunki, w których ciążące na stronach obowiązki i przysługujące im wzajemne prawa dotyczą pieniędzy lub innych wartości ekonomicznych; nieliczne przepisy cywilnoprawne odnoszą się do stosunków osobistych; 2) stosunki regulowane przez prawo cywilne odznaczają się prawną równorzędnością stron. Równorzędność stron w stosunku cywilnoprawnym jest pojęciem zawierającym konkretną treść. Oznacza, że w stosunkach prawa cywilnego żadna ze stron nie ma wobec partnera uprawnień władczych, jak to ma miejsce np. w przypadku prawa administracyjnego. Inaczej mówiąc, prawo cywilne wyklucza stosunek prawnej nadrzędności jednej ze stron względem drugiej. Prawo cyw. składa się w przeważającym stopniu z przepisów dyspozytywnych (względnie obowiązujących)
Prawo cywilne - 3 kryteria wyróżniające prawo:
1) Przedmiot- stosunki cywilno prawne tzn. stos. społeczne o charakt. majątkowym i niemajątkowym Charakt. majątkowym - reprezentują określone wartości ekonomiczne określają przynależność i zasady korzystania z rzeczy. Niemajątkowe - nie reprezentują bezpośredniej wartości ekonomicznej przedmiotem są dobra osobiste. 2) Podmiot - osoby fizyczne i prawne, podmiotem są ludzie i struktury org. którym ustawodawca przyznał prawo do występowania w stos. cywilnoprawnych na równi z ludźmi np. bank, spó
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)