Reforma prawa karnego procesowego z lat 1949-1950 W lipcu 1949 r. weszły w życie trzy ustawy odnoszące się do procedury karnej. Najbardziej radykalne zmiany dotknęły postępowanie przygotowawcze. Najważniejsze zmiany procedury karnej to:
Zniesienie dotychczasowego podziału procedury przygotowawczej na dochodzenie i śledztwa i wprowadzenie jednej - śledztwa
Likwidacja instytucji sędziego śledczego
Generalne upoważnienie do prowadzenia śledztw funkcjonariuszy bezpieczeństwa publicznego i funkcjonariuszy MO
Generalne uprawnienie prokuratora do stosowania środków zapobiegawczych, w tym tymczasowego aresztowania
zniesienie trójinstancyjności (apelacji i kasacji) i wprowadzenie nowego środka odwoławczego - rewizji
dopuszczenie odczytywania na rozprawie protokołów przesłuchań oskarżonego i świadków, sporządzonych w czasie śledztw, co miało zapobiec odwoływaniu na rozprawie często wymuszonych zeznań
W 1950 r. dokonano utrwalono i pogłębiono zmiany z 1949 r.
Wprowadzono skład ławniczy w sądach najniższego szczebla, śledztwo mogło być prowadzone przez oficerów śledczych bezpieczeństwa publicznego, prokurator zyskał prawo natychmiastowego aresztowania świadka odmawiającego zeznań, funkcjonariusze MO zyskali uprawnienie samodzielnego prowadzenia śledztwa i wnoszenia aktu oskarżenia. Śledztwo takie miało charakter uproszczony
W 1955 r. dokonano ważnej zmiany w procedurze karnej. M.in. przywrócono podział na śledztwa i dochodzenia, wprowadzono instytucję przedstawienia zarzutów podejrzanemu, co ułatwiało obronę, rozbudowano przepisy o zamknięciu śledztwa (podejrzany musiał byś zaznajomiony z zebranymi materiałami, poinformowany przysługujących mu prawach). Reforma z 1955 r. nie zlikwidowaa całkowicie, ale osłabiła inkwizycyjny charakter śledztwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)