Realizm fenomenalistyczny a bezpośredni

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 931
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Realizm fenomenalistyczny a bezpośredni - strona 1 Realizm fenomenalistyczny a bezpośredni - strona 2

Fragment notatki:


Realizm fenomenalistyczny a bezpośredni . Naczelna teza realizmu twierdzi, że pewne przedmioty (materialne rzeczy) istnieją niezaleznie od tego, czy je ktos postrzega i mysli o nich. Nie są wytworami umysłu , umysł je ujmuje, ale ich nie tworzy; istniałyby, choćby on nie istniał. Mysliciele, którzy w XIX wieku przyznawali się do realizmu, na ogół dawali mu postać połowiczną: mianowicie, że rzeczy realne istnieja niezaleznie od umysłu, ale - nie sa umysłówi dostepne. Umysł zna tylko ich odbicie w sobie, same zaś rzeczy są poza umysłem i muszą poza nim pozostać. Wywołują w nim wrazenia - barwy, dzwieki - i tylko wrażenia sa w umysle. Rezczy znamy poprzez te wrazenia. Inaczej mówiąc: znamy tylko obrazy rzeczy a nie same rzeczy realne, znamy jedynie zjawiska rzeczy. Taki fenomenaliistyczny realizm zawierał zasadniczą trudność: jesli znamy tylko zjawiska, to skąd możemy wiedzieć, że poza nimi cos więcej istnieje? Realisci odpowiadali na nie, powołując się na zasadę przyczynowości; rozumowali, że zjawiska musza miec przyczynę, że musi istnieć coś, co je wywołało. Ale już Hume i Kant wykazali, że takie rozumowanie jest nieprawidłowe. Trudnośc ta wielu zniechęciła do realizmu i skierowała do obozu idealistów, ale dla innuch stała się pobudka do wytorzenia nowej postaci realizmu, wolnej od tej trudności. Realizm w nowej postaci twierdził, że umysł ujmuje wprost same rzeczy, wchodzi z nimi bezposrednio w kontakt; w aktach postrzegania same rzeczy są obecne. W przeciwieństwie do połowicznego realizmu z XIX wieku, ten realizm bezposredni, był nowym XX wiecznym realizmem. Był przewrotem, odejściem od tradycji Kartezjusza, Berkeleya i Kanta. Argumenty realizmu. Moore zaznaczał, że nie ma podstawy do zaprzeczania słuszności realizmu, który jest naturalnym poglądem wszystkich. I dodawał, że jesli się realizmowi zaprzecza, to ma to źródło w pomieszaniu pojęć. Przede wszytskim w nieodróznianiu myslenia od tego, co myslimy. Ono jest źródłem tezy idealistów, że "być" to znaczy to samo, co "być pomyślanym". Trudności, jakie filozofowie widzieli w realizmie, pochodziły stąd, że umysl wyobrażali sobie na podobieństwo jakiegoś zamknietego naczynia i nie mogli zrozumieć, jak się rzeczy z zewnetrznego świata moga przedostawać do tego naczynia. Ale umysł nie jest bynajmniej naczyniem. Jest członem stosunku, którego drugim członem jest świat realny. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz