To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Reabsorpcja wody i zagęszczanie moczu Większość wody powraca do krwiobiegu w wyniku reabsorpcji w mechanizmie wchłaniania obowiązkowego. Objętość wody 300mOsm docierającej do kanalików zbiorczych jest 10 (mocz pierwotny, krew, razy większa od objętości wydalonej. W ciąkanalik kręty bliższy) 100mOsm gu doby powstaje przeciętnie 1-1,5L moczu ostatecznego, przy braku ADH ta ilość prze- kracza 10L (poliuria). Około 30% płynu dociera do pętli. Pętla nefronu ma za zadanie stworzenie warunków osmotycznych umożliwiających odciągnięcie wody z kanalików zbiorczych, a więc wytwo rzenie w śródmiąższu rdzenia dużego ciśnie- 1400mOsm nia osmotycznego (1200-1400 mOsm/kg wody). Między korą a rdzeniem nerki istnieje bardzo duże zróżnicowanie ciśnień osmo tycznych (900-1100 mOsm/kg wody). Z punktu widzenia energetycznego osiągnięcie takich gradientów osmotycznych nie jest możliwe jednorazowo przez błonę komórkową. Ta różnica powstaje na raty (tak, aby w po-
szczególnych odcinkach różnice nie były zbyt wielkie) dzięki wzmacniaczowi, pozwala on na to w sposób łatwy ze względu energetycznego. W skład układu wzmacniacza wchodzi: - Ramię zstępujące (a), - Ramię wstępujące (b), - Kanalik zbiorczy (c), - Naczynia krwionośne rdzenia nerki. - Cienki odcinek ramienia zstępującego pętli nefronu jest przepuszczalny dla wody. Istnieje możliwość wyrównania składu płynu śródmiąższowego i kanalikowego. - Ramię wstępujące jest nieprzepuszczalne dla wody, natomiast w jego odcinku cienkim możliwa jest dyfuzja do miąższu nerkowego NaCl, a w odcinku grubym jest intensywniejszy transport aktywny. Jest on tak intensywny, że na końcu ra-
mienia osmolarność wynosi 1/3 osmolarności w początkowej części nefronu (100mOsm/kg wody). - Przez ścianę kanalika zbiorczego zachodzi aktywny transport sodu. Do śródmiąż-
szu nerkowego jest intensywnie transportowany NaCl z ramienia wstępującego i kanalika zbiorczego. Wysokie ciśnienie osmotyczne śródmiąższu rdzenia nerki jest czynnikiem przyciągającym wodę do śródmiąższu. Woda ta nie może być przyciągana z ramienia wstępującego. Biernemu przemieszczaniu wody z kanali-
ków zbiorczych do śródmiąższu przeszkadza budowa ściany kanalika zbiorczego, w którym występują tylko specyficzne miejsca aktywowane przez ADH. Bez wa-
zopresyny woda nie mogłaby przechodzić przez ścianę kanalika zbiorczego. Osmolarność rdzenia nerki zależy od mocznika. Mocznik przemieszcza się biernie
(…)
… wzmacniacza przeciwprądowego. Sieć naczyń krwionośnych odbiera ze śródmiąższu wodę i związki osmotycznie czynne. Układ wzmacniacza musi być drenowany, dlatego natężenie przepływu w naczyniach krwionośnych jest niewielkie - gdyby drenaż wzrósł - zanikłaby osmolarność, gdyby spadł - zahamowane zostałoby działanie wzmacniacza. W kształtowaniu osmolarności ważną rolę odgrywają naczynia - zachodzi tu transport…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)