Kanalik dystalny i zbiorczy.
Kanalik dalszy (dystalny) składa się z górnej, grubej części wstępującego ramienia pętli nefronu oraz kanalika krętego, wysłany jest nabłonkiem jednowarstwowym sześciennym, ze skąpym rąbkiem szczoteczkowym i labiryntem przypodstawnym. W miejscu, w którym kanalik dalszy, zbliża się do tętniczki doprowadzającej krew do macierzystego kłębka, dochodzi do zmian struktury i organizacji komórek nabłonka kanalika- komórki są wyższe, jaśniejsze, dobrze odgraniczone od siebie i ściśle przylegające. Tę ograniczoną do niewielkiej powierzchni część kanalika dystalnego nazywamy plamką gęstą (macula densa).W ścianie tętniczki doprowadzającej-tuż przed wniknięciem do kłębka-dochodzi do zróżnicowania morfologicznego i czynnościowego komórek błony środkowej. Zespół tych komórek przykłębkowych nazywa się poduszeczką biegunową. Tworzy ona wraz z plamką gęstą oraz komórkami leżącymi w przestrzeni pomiędzy naczyniami doprowadzającymi i odprowadzającymi a plamką gęstą (mezangium pozakłębkowe), a także z komórkami okołonaczyniowymi w obrębie kłębka (mezangium kłębkowe) aparat przykłębkowy (apparatus juxtaglomerularis). Odgrywa on bardzo ważną rolę w regulacji czynności nefronu. Kanalik dalszy jest względnie nieprzepuszczalny dla wody, a dalsze usuwanie substancji rozpuszczonych wobec nadmiaru rozpuszczalnika prowadzi do dalszego rozcieńczenia płynu kanalikowego.
Jednakże resorpcja jonów Na+ w tym odcinku jest zmienna, ponieważ jest regulowana przez aldosteron. W tym odcinku usuwane jest około 5% filtrowanej wody. Kanalik dystalny łączy sie z kanalikiem zbiorczym. W kanalikach zbiorczych wyróżnia sie dwie części: korową i rdzeniową , przez która filtrat przepływa z kory do miedniczki nerkowej. Zmiany osmolarności i objętości w kanalikach zbiorczych zależą od ilości wazopresyny działającej na kanaliki. Poszczególne kanaliki zbiorcze tworzą przewody brodawkowe, które przechodzą przez rdzeń i znajdują ujście na szczycie brodawki nerkowej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)