Radziecki model rozdziału

Krasowski. Notatka składa się z 1 strony.
Radziecki model rozdziału Radziecki model rozdziału kościoła i państwa bywa nazywany również swego rodzaju separacją wrogą. Ojcami doktryny takiej formy separacji są Marks, Engels i Lenin.
Marks krytykował religię w sposób zbliżony do liberalizmu - wychodząc od tych samych założeń przełożył swoją krytykę na rozważania klasowe. Przedstawiał religię jako „opium dla ludu”, czyli instrument służący do rządzenia zabobonną ludnością. Według jego założeń religia miała przeminąć wraz z laicyzacją i racjonalizacją społeczeństwa.
W odróżnieniu od Marksa, który zajmował się tym problemem czysto teoretycznie, Włodzimierz Lenin przeszedł do praktyki. Odnosił się do religii poprzez budowanie hybrydalnych konstrukcji w Rosji radzieckiej: z jednej strony deklarował poszanowanie wolnego wyboru religii jako kanonu i fundamentu postawy państwa wobec każdego obywatela, a z drugiej strony ograniczał maksymalnie zadania i obowiązki członków partii dotyczące sfery religijnej, silnie propagując wśród działaczy ateizm.
Charakterystyczne dla systemu radzieckiego jest również ubogość dokumentów dotyczących prawa wyznaniowego. W 1918r. wprowadzono w życie Dekret o oddzieleniu szkoły Kościoła i państwa.
Efektem polityki władz państwowych był schizofreniczny charakter systemu. Poprzez symbiozę państwa i jedynej rządzącej partii państwo realizowało tylko i wyłącznie politykę leninowską. Skutkowało to brakiem demokracji, w tym także brakiem praw w sferze wyznaniowej. Charakterystyczne dla tego systemu było wprowadzenie na miejsce religii idealistycznej tzw. religii materialnej. Materializm miał własnych świętych, własne dogmaty i sankcje za ich nieprzestrzeganie. Przykładem tego mogą być zjazdy partii mające formę nabożeństw.
Rozdział radziecki nie był rozdziałem wg dzisiejszego sposobu postrzegania tego terminu. Było to państwo wyznaniowe wspierające religię materialistyczną. Państwo radzieckie było silnie zaangażowane w wybór światopoglądu przez swoich obywateli poprzez indoktrynację i ateizację społeczeństwa, a także zaburzenie bezstronności organów administracyjnych.
Niemiecki model rozdziału Niemiecki model rozdziału zwany także separacją skoordynowaną bądź życzliwą wywodzi się z postanowień konstytucji Republiki Weimarskiej z 1919r.
W ramach tego rozdziału państwo wspiera pewne wartości religijne jako uniwersalne wartości moralne - dopuszczenie nauki religii w szkołach. Tym samym państwo szanuje walor pierwiastka religijnego w życiu publicznym, przy jednoczesnym braku preferencji dla konkretnego wyznania. Ponadto państwo w tym systemie rozdziału świadczy pewne usługi na rzecz związków wyznaniowych jako instytucja tzw. brachium saeculare (ramię świeckie) - państwa jako świeckiego ramienia Kościoła, czego szczególnym wyrazem może być przeznaczenie pewnej części płaconego przez osobę fizyczną podatku na rzecz instytucji kościelnych (do 10%). Jednocześnie państwo znosi jakiekolwiek cenniki za świadczone przez związki wyznaniowe posługi religijne. Uznaje również pewne regulacje związków wyznaniowych w obrocie cywilno-prawnym, jak małżeństwo konkordatowe. Co więcej istnieją różne formy wspierania działalności związków wyznaniowych, jak chociażby dofinansowanie państwa do prowadzenia szkół wyznaniowych.
... zobacz całą notatkę