Makroekonomia dr Danuta Mitręga
Wykład 3
- Rachunek dochodu narodowego Kiedyś stosowana była metoda (w gospodarkach centralnie planowanych) MPS (Material Product System). Dziedzinami tworzącymi dochód narodowy były tylko sfery produkcji materialnej (górnictwo, hutnictwo; szkoła, lekarz - nie produkcyjne). Przeszedł do historii w metodologii ale nie w mentalności.
Obecnie SNA (System of National Accounts) - system rachunkowości narodowej. Zarówno sfera produkcyjna jak i nieprodukcyjna (usługi) uważane są za tworzące dochód narodowy. Każda działalność przynosząca dochód tworzy dochód narodowy.
/ Różne będą też wartości dochodu obliczanego tymi metodami /
Wyróżnia się 3 sposoby liczenia dochodu narodowego, które powinny dać ten sam efekt:
suma dochodów z tytułu usług czynników produkcji
Sumujemy wszystkie dochody czynników produkcji (płace, renty, procenty, zyski). Tylko te dochody, które wiążą się z produkcją dóbr czy usług (czyli np. kieszonkowe nie liczy się).
suma produktów i usług wytworzonych w gospodarce
Sumuje się wartości wytworzonej produkcji dóbr czy usług wytworzonej w danej gospodarce. Istnieje problem : jak uniknąć wielokrotnego sumowania tego samego? Wprowadza się rozróżnienia pomiędzy wartością produktów a wartością nowo wytworzoną.
Dobra finalne - dobra użytkowane przez ostatecznego użytkownika i mogą być:
konsumpcyjne
inwestycyjne (kapitałowe - służą do dalszej produkcji).
Dobra pośrednie - służą jako nakład w kolejnym produkcji (np. mąka w procesie wytworzenia pieczywa).
Wartość dodana - przyrost wartości w wyniku określonego procesu produkcji.
Sumowanie wartości dodanej, lub też wartości dóbr finalnych.
Przykład: CENY
SPRZEDAŻY
ZUZYCIE
POŚREDNIE
WARTOŚĆ
DODANA
ZBOŻE
Zużycie pośrednie
Wartość dodana
4,00
0,00
4,00
MĄKA
Zużycie pośrednie
Wartość dodana
6,50
4,00
2,50
CHLEB
Zużycie pośrednie
Wartość dodana
10,00
6,50
3,50
RAZEM wartość globalna
RAZEM zużycie pośrednie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)