To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Public relations, wykład 07.12.2010r. Temat: Marketing polityczny i wyborczy. Powinniśmy zadbać o osiągnięcie celu. O świadomości komunikowania możemy mówić dopiero wtedy, gdy sprawdzimy, czy nas dobrze zrozumiano. Agenda (zdjęcia slajdów)- 1. Pojęcie marketingu politycznego- gdzie się rozwijał i miał szansę rozwoju? W tym rodzaju marketingu potrzebujemy taktyków pijaru. Grupy docelowe- to ogół będący przedmiotem badań marketerów politycznych.
W tej dziedzinie marketingu istotą jest przekonanie do swoje j koncepcji politycznej. Zajmuje się ona szukaniem poparcia dla polityków lub partii politycznych. Michel Bongrand (1968) - stworzył zespół składający się z przewodniczących kampanii prezydenckich kandydatów z różnych krajów, mający na celu wymianę doświadczeń i opinii. Miało to za zadanie udoskonalenie technik dotarcia do odbiorców. Celem wytworzenie odpowiedniego wizerunku wśród elektoratu przy jak najmniejszym zużyciu środków. Wszyscy jesteśmy uczestnikami rynku politycznego
2. W jaki sposób będziemy przekonywać wyborców?
W marketingu społecznym zmiana następuje latami i nie jesteśmy w stanie ocenić momentu wymiany wartości. Przyczyny powstania i rozwoju marketingu politycznego: Ojcowie założyciele Stanów Zjednoczonych, tworząc konstytucję wiedzieli, że będzie to najbardziej demokratyczne państwo świata- wybory zyskiwały coraz większy rozgłos. Partie polityczne były tworzone z myślą o jak najszerszej roli samorządu obywatelskiego. Rozwój badania technik opinii publicznej był istotny dla konsultantów i gubernatorów prowadzących kampanie wyborcze; Do lat 50.- najważniejsza partia; lata 60.- największa waga skupiona na kandydacie traktowanym jako produkt; lata 70.- wprowadzenie różnego rodzaju technik „sprzedaży” kandydata, takich jak reklama czy PR.
Wy bory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych- lata 50. i 60. 1952 r.- późniejszy triumfator wyborów, gen. Dwight Eisenhower nie był formalnie związany z żadną partią; zgodził się pomimo to kandydować z ramienia Partii Republikańskiej. W owej kampanii po raz pierwszy wykorzystano strategię o cechach strategii marketingowej- „campaign plan”. Telewizja włączyła się w informowanie o kandydatach. Osobowość Eisenhowera i jego sposób na autopromocję przeważyły. Po raz pierwszy zwracano też uwagę odbiorców dzięki krótkim hasłom, np. „I like Ike”. 1960 r.- z ramienia Partii Republikanów o urząd ubiegał się wiceprezydent Richard Nixon. W roli jego kontrkandydata wystąpił John Fitzgerald Kennedy- senator bez politycznego doświadczenia. Zaproponował debatę wyborczą przeciwnikowi. Mówił podczas niej o swoich planach, podczas gdy Nixon o tym, co już zostało przeprowadzone i co będzie kontynuowane. W powszechnym odczuciu to on wyszedł ze studia jako przegrany (wrócił z dwutygodniowego pobytu w szpitalu, był blady i nie pozwolił na użycie makijażu przed emisją). Kennedy jawił się zaś jako młody, energiczny
(…)
… dostosowania oferty politycznej do potrzeb elektoratu, wcześniejszym przygotowaniu się do zmian.
NIE ma powtarzalnych kampanii wyborczych- każda kieruje się odmiennymi prawami i ma miejsce w innych okolicznościach. Każda kampania powinna być poprzedzona wnikliwymi badaniami. Kampania wyborcza- okres trwający do dnia ciszy wyborczej, w którym partie polityczne dążą do maksymalizacji zysków wyborczych.
Istnieją…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)