PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNA Reakcja na niedostatki psychoanalizy i behawioryzmu. Wspólne elementy: pogląd na naturę człowieka, przekonanie o pozytywnych możliwościach
pogląd na rolę społeczeństwa
podejście fenomenologiczne
podejście subiektywistyczne
metody kliniczne;
podejście organicystyczne (holistyczne)
Koncentracja na doświadczeniu wewnętrznym człowieka i kontaktach międzyludzkich. Ważne są aspekty ludzkiego doświadczenia istotne w codziennym życiu - miłość, ból, strach, nadzieja. Narzędziem poznania jest w mniejszym stopniu rozum, w większym intuicja.
Człowiek nie stanowi sumy elementów, jest całością
jest samoświadomy
ma możliwość wyboru
jest bytem intencjonalnym
istotą człowieka jest ludzki kontekst.
Człowiek posiada pozytywne możliwości, które powinien realizować. Nadrzędnym interesem człowieka jest jego rozwój, siłą napędową rozwój u jest potrzeba samorealizacji. Otoczenie społeczne poprzez swoje wymagania i oczekiwania hamuje lub frustruje naturalny proces samorealizacji..
Kryterium wewnętrzne - samoaktualizacja; zewnętrzne - akceptacja społeczna.
Człowiek sterowany z zewnątrz jest zdeterminowany;
Człowiek sterowany od wewnątrz dysponuje swobodą wyboru zachowania, jest podmiotem.
Psychologia człowieka zdrowego. Psychologia humanistyczna jest zainteresowana człowiekiem.
Odrzuca obiektywność naukową.
Bardziej ceni to, co jest pełne znaczenia dla ludzkiej kondycji niż metody, którymi dochodzi do wiedzy na ten temat.
Ostatecznym kryterium prawdziwości jest ludzkie doświadczenie.
Stara się uzupełnić osiągnięcia innych kierunków, umieścić je w ramach szerszej koncepcji ludzkiego doświadczenia. Carl Rogers W każdym człowieku tkwi potencjał samosterowności, siłą napędową rozwój u człowieka jest potrzeba samorealizacji, a jej narzędziem - intuicja. Terapia zorientowana na klienta, najlepsza forma komunikacji - empatia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)