To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przywiązanie. Powstawanie uczucia przywiązania i jego znaczenie. Czym jest przywiązanie? Jak powstaje? Jakie ma znaczenie? Świadomość tych zagadnień wydaje się niezwykle istotna dla rodziców pragnących, by ich dziecko wychowywało się w poczuciu bezpieczeństwa. Obecnie uważa się, że przywiązanie zaczyna kształtować się już w okresie prenatalnym, kiedy dziecko, będąc w łonie matki, słyszy jej bicie serca i głos. Niezwykle istotne są także uczucia macierzyńskie, które łączą w sobie biologię i doświadczenie. Niektórzy psychologowie uważają, że szczególne znaczenie ma tu bezpośredni kontakt fizyczny, stąd upowszechnił się zwyczaj kładzenia dziecka na brzuchu matki tuż po porodzie i przebywanie razem z dzieckiem w ciągu pierwszych dni po urodzeniu. Inni naukowcy dużą wagę przywiązują do pierwszego kontaktu wzrokowego jako jednego z istotnych determinantów przywiązania. Nie jest to jednak wymierne u wszystkich matek. Udowodniono bowiem, iż te matki, które rodziły przez cesarskie cięcie, równie silnie przywiązują się do dzieci. Noworodek odruchowo szuka zapachu i głosu matki. Niemowlę wodzi za nią oczami, płacze, starając się ją zatrzymać przy sobie. Około 6 tygodnia życia dziecko znajdujące się w przyjaznych warunkach zaczyna się uśmiechać, gdy czuje zadowolenie. Wzrusza tym otoczenie, zwraca na siebie uwagę, wzbudzając - jakże potrzebne w tym okresie - opiekuńcze uczucia. W 30 tygodniu wraz z rozwojem nerwu wzrokowego dziecko zaczyna rozpoznawać twarze ludzkie, co też warunkuje przywiązanie. Niemowlę najpierw zapamiętuje matkę, gdyż stwarza ona łatwo przewidywalne sytuacje, stając się punktem odniesienia do różnicowania innych twarzy. Pierwsze oznaki przywiązania pojawiają się zwykle około 6-8 miesiąca życia, wiąże się to ściśle ze sferą rozwoju emocjonalnego, usprawnieniem pamięci i innych funkcji poznawczych. Dominującym uczuciem w tym okresie staje się lęk i nieufność wobec obcych. Dziecko głośnym płaczem protestuje, kiedy matka chce je na chwilę opuścić. Okres ten nazwano wiekiem nieśmiałości, ponieważ dziecko płacze na widok obcych osób, szukając intensywnie matki. W wieku 8 miesięcy większość dzieci potrafi już raczkować, pozwala im to samodzielnie znaleźć się w pobliżu matki. Warunkiem prawidłowego rozwoju dziecka w tym czasie jest odpowiednie zachowanie matki, która powinna reagować na wszystkie potrzeby dziecka, podporządkowując im swoje. Dziecko obdarzone uwagą matki staje się ufne, śmiałe a świat wydaje mu się przyjazny. Zauważono również, że dzieci mające dobry kontakt z ojcem, są bardziej odważne wobec obcych. W miarę, jak dziecko staje się starsze, około 1 roku życia szuka bardziej konkretnego zbliżenia do matki, częściej chce się do niej przytulać, bowiem czuje się pewnie w jej obecności. To poczucie bezpieczeństwa sprawia, że dzieci odchodzą dalej, więcej się same bawią, osiągając większą samodzielność. Jeśli natomiast dziecko nie ma przekonania, że w razie potrzeby zawsze może liczyć na swoich rodziców, staje się jeszcze bardziej od nich zależne i niepewne. Obojętni, chłodni rodzice nie pozwalają dziecku na przywiązanie się do nich, stąd traci ono poczucie bezpieczeństwa i boi się być samodzielne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)