To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRZYSTĄPIENIE POLSKI DO UE spowodowało, że prawo wspólnotowe stało się częścią polskiego systemu prawnego. Porządek prawny UE jest autonomiczny i odrębny od prawa międzynarodowego. Prawo wspólnotowe składa się z: prawa pierwotnego -obejmuje: a) umowy międzynarodowe tworzące wspólnotę europejską i UE
b) aneksy do tych umów
c) traktaty nowelizujące te umowy
d) traktaty o przystąpieniu nowych państw do UE
e) traktaty z państwami które do UE należą. akty prawa wtórnego- obejmują: a) akty stanowione przez traktaty UE
b) rozporządzenia, które bezpośrednio obowiązują w każdym państwie członkowskim
c) doktryny, które wiążą państwo członkowskie którego dotyczą i pozostawiają im swobodę środków realizacji tych celów które są w nich zawarte
d) decyzje które wiążą państwo członkowskie którego dotyczą - mogą być adresowane do osób fizycznych i prawnych. W konstytucji państw członkowskich w sposób bezpośredni lub pośredni wyznaczona jest relacja przede wszystkim prawa UE do Konstytucji poszczególnych państw. Nadrzędną pozycję konstytucji do prawa wspólnotowego przyjęto w większości państw „starej 7” (Niemcy, Włochy, Austria itd.) i to rozwiązanie uznawane jest w doktrynie za logiczną konsekwencję tego, że konstytucja wyznacza podmiot władzy i rozdziela kompetencje ( w tym te prawodawcze).
Pojawia się problem kolizji między konstytucją i ustawami, a pierwotnym i wspólnym prawem wspólnotowym. Jest to najstarszy z problemów ustrojowych państw członkowskich. Od czasu podpisania umowy międzynarodowej o stowarzyszeniu ze wspólnotami, Polska ma obowiązek dostosowania prawa krajowego do wspólnotowego np. ustawy dostosowujące. W praktyce głownie stosowana jest metoda harmonizacji i skala tego zjawiska jest szczególnie duża w państwach, które weszły do UE w 2000 i 2004 r (m.in. Polska). Harmonizacja jak dotąd w Polsce jest głównie dokonywana aktami stanowienia prawa. W tej wykładni, która może sprawiać, że akty stanowienia będą niepotrzebne trzeba unikać konfliktów. Bardzo ważna jest dyrektywa „KONSTYTUCYJNA ZASADA PRZYCHYLNOŚCI PROCESOWI INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ” . Konstytucyjnie poprawnie preferowana jest taka wykładnia prawa, która służy realizacji wskazanej zasady konstytucyjnej. Ten obowiązek harmonizacji nałożył tez obowiązki legislacyjne na administrację publiczną, w szczególności zaś - na Radę Ministrów. Proces harmonizacji może przebiegać albo w drodze stanowienia albo w drodze dostosowującej interpretacji. W Polsce przynajmniej w tym I okresie proces harmonizacji odbywał się głównie w drodze stanowienia prawa co zresztą charakteryzowało wszystkie państwa które wstąpiły do Unii po 1994 roku. Stare państwa Unii były w zdecydowanie lepszej sytuacji - wspólnie współtworzyły porządek unijny, a więc nie zostały lawinowo zasypane tak jak te kraje które wstąpiły po 94' r do Unii ogromną ilością ustawodawstwa unijnego. Stąd po 94r' w Sejmie uchwalono wiele ustaw dostosowujących, także Dzienniki Ustaw zaczęły przybierać monstrualne rozmiary. Zatem zdarzało się, że DZ.U liczył ponad 200-300 stron. To jest problem, który dla administracji publicznej stanowił ogromne wyzwanie. Nałożył na nią dodatkowe zadania powołano zresztą specjalne jednostki organizacyjne, które były odpowiedzialne za przygotowanie harmonizacji polskiego prawa po 94'
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)