Przeniesienie własności-wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 35
Wyświetleń: 805
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Przeniesienie własności-wykład - strona 1 Przeniesienie własności-wykład - strona 2 Przeniesienie własności-wykład - strona 3

Fragment notatki:

 Prawo rzymskie 10.03.2012 Przeniesienie własności. Pochodny sposób nabycia własności:  1 zasada – nie może przenieść więcej praw niż sam posiada 2 zasada pochodnego sposobu nabycia własności – mówiła, że własności na rzeczach przenosi  przez wręczenie i zasiedzenie, a nie przez gołe umowy. Sama umowa (np. umowa kupna sprzedaży  nie wystarczy do tego by przenieść własności, musimy ten towar wydać – czyli potrzebne jest  wręczenie – tradycja Pochodne nabywanie własności (najważniejsze, odegrały najważniejsza rolę) – 3 sposoby  pochodnego nabycia własności:  ***  Mancypacja  – najstarszy sposób przenoszenia prawa własności na res mancipi. Dotyczyła  władztwa prawnego na rzeczach materialnych (res corporales). Ten sposób przenoszenia własności  był dostępny dla obywateli rzymskich. Była to czynność abstrakcyjna tzn, że nie ważna była causa  czyli przyczyna prawna dla której dokonywana jest mancypacja, wystarczyło, żeby strony spełniły  wszystkie formalności przewidziane przez prawo. Mancypacja była wykorzystywana nie tylko do  przenoszenia prawa własności na rzeczach ale również na osobach. Była wykorzystywana przy:  -adopcji,  -przy emancypacji – to wyłącznie spod podległości władzy ojcowskiej wraz z utratą uprawnień do  majątku rodzinnego,  -była też jedną z form sporządzania testamentu,  -była tez jedną z form wprowadzania żony pod władze męża.  Początkowo (pierwotnie) mancypacja to był formalny akt kupna – sprzedaży, który był  dokonywany w obecności co najmniej 5 świadków, pełnoprawnych obywateli Rzymu i w obecności  Libripensa (gr. libra  - waga, pendese – ważyć)- osoba, która trzymała wagę i odważała środek  płatniczy. Niezbędna oczywiście byłą także obecność stron czyli zbywcy i nabywcy i także na  miejscu gdzie odbywała się transakcja musiał być przyniesiony przedmiot zbycia. Rzeczy ruchome -  Rzeczy nieruchome – najpierw mancypacja odbywała się na nieruchomośći, która miała być  przeniesiona na włąsność, a potem mogła odbywac się w dowolnym miejscu, wystarczyła tylko  grudka ziemi, która była symbolizowała przeniesienie własności. Początkowo środkiem płatniczym był kruszec (miedź lub spiż). Później w 3 w.p.n.e rozpowszechnia  się pieniądz bity, a później pieniądz zastępuje kruszec.  Sprzedaż: Nabywca brał do ręki przedmiot, który chciał nabyć na własność, musi wypowiedzieć  określoną formułkę słowną, która stwierdzała rodzaj nabywanej władzy, następnie wrzuca na szalę  wagi pieniądz (początkowo kawałek kruszcu, w późniejszych wiekach pojedynczą monetę), który  symbolizuje zapłatę i wręcza następnie ten kruszec/pieniądz zbywcy. Ta formalistyka była 

(…)

… jej częścią składową. Możliwe były 3 rodzaje połączeń.
* mogły się połączyć ze sobą dwie nieruchomości – połączenie na skutek sił przyrody,
*połączenie rzeczy ruchomej z nieruchomością (superficies solo cedit) czyli wszystsko to
co na gruncie należy do właściciela tego gruntu np. budynki, to co z gruntem na stałe
związane czyli drzewa, krzewy,
* połączenie 2 rzeczy ruchomych – tutaj wszystko zależy…
…,
*połączenie rzeczy ruchomej z nieruchomością (superficies solo cedit) czyli wszystsko to
co na gruncie należy do właściciela tego gruntu np. budynki, to co z gruntem na stałe
związane czyli drzewa, krzewy,
* połączenie 2 rzeczy ruchomych – tutaj wszystko zależy od tego czy połączenie ma
charakter trwały czy nie. Jeśli połączenie 2 rzeczy ruchomych jest trwałe to wtedy przyjmuje
się, że własność rzeczy…
… mancipi i res nec mancipi, w związku z
tym tradycja wypiera całkowicie mancypację i to tradycja staje się jedynym sposobem przenoszenia
prawa własności na wszelkiego rodzaju rzeczy.
*** Uni recesio – czynność abstrakcyjna (tj. mancypacja) – była dostępna dla obywateli
rzymskich
sui iuris. Osoby alieni iuris nie mogły korzystać z uni recesio dlatego, że nie posiadały zdolności
procesowej, a tu mamy…
… czyli litis contestatio (akt formalnego
zawiązania się sporu między określonymi stronami o określoną rzecz – ono kończy pierwszą
fazę przed pretorem.
Jeżeli nabywca jest tak, że gdy powód uderza symbolicznie laską przedmiot i wypowiada
formułkę windykacyjną, a pozwany nie dokonuje kontrawindykacji, nie zaprzecza żądaniom
powoda to pretor od razu przyznaje prawo powoda do rzeczy. Tutaj dochodziło do
pozornego…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz