To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Charakterystyka przemysłu kulturalnego jako producenta kultury masowej: - przemysł kulturalny przyczynia się do totalnej ideologizacji - dostarcza masom gotowego obrazu świata - poszczególne branże mają tę samą strukturę lub co najmniej są wzajemnie dopasowane - przemysł kulturalny dławi każdy protest przeciwko niemu (konformizm: wykluczenie = nieudolność); obrazowo - „odmawiasz - jesteś frajerem” - bezwzględna jedność (przy pozornej różnorodności, zmienności), np. seriale medyczne, komedie romantyczne - klient nie jest władcą przemysłu kulturalnego, ale tylko obiektem (konsument jest tylko konsumentem, za wszystko musi płacić) - przemysł kulturalny zmusza do połączenia sztuki niskiej i wysokiej („intelektualizowanie rozrywki”, wchłanianie sztuki lekkiej przez poważną; przykład: Dr House) - schematyzm i dominacja efektu (wykluczenie nowości, powtarzanie), np. w muzyce każda z gwiazd podporządkowana jest pewnym schematom (np. zaistnienia w mediach) - przemysł kulturalny stwarza katalog tego, co zakazane i tolerowane - rozrywka = władza (rozrywka jako przedłużenie pracy - trzeba za nią płacić; ucieczka od dnia powszedniego jest iluzją, np. soap operas) - kultura zlewa się z reklamą (kultura nabiera charakteru reklamy), np. każdy film jest reklamą kolejnego filmu (np. komedia romantyczna jest reklamą kolejnej komedii romantycznej) - przeniesienie motywu zysku na twory ducha (towary przemysłu kulturalnego kierują się zasadą ich wykorzystania, a nie własnymi treściami) - twory kulturowe są przede wszystkim towarami - indywiduum to złudzenie („system gwiazd”) - technika w przemyśle kulturalnym i w dziełach sztuki (pozornie to samo), ale w sztuce służy wytwarzaniu samej rzeczy, w kulturze - reprodukcji będącej źródłem zysku - odbiorcy - kategoryczny imperatyw przemysłu kulturalnego, nie ma nic wspólnego z wolnością: „powinieneś się dostosować, nie pytając o to, do czego…” - sztuka - współczesna kondycja Wartość wymienna (dzieła sztuki stają się inwestycją) Zanik krytyki (bycie dobrze poinformowanym zostaje zastąpione znawstwem połączonym z wyceną dzieł) Całkowitym efektem przemysłu kulturalnego jest efekt antyoświeceniowy (w jego obrębie oświecenie, czyli postępujące techniczne zdominowanie przyrody, staje się oszukiwaniem mas, środkiem krępowania świadomości. Przemysł kulturowy hamuje kształtowanie się autonomicznych, samodzielnych, świadomie oceniających i podejmujących decyzje indywiduów. Te natomiast byłyby przesłanką społeczeństwa demokratycznego, które może się utrzymać i rozwijać tylko wśród dojrzałych.)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)