To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przelew wierzytelności na gruncie konwencji ottawskiej
Artykuły 5-7 konwencji ottawskiej dotyczą skuteczności i skutków przelewu wierzytelności w ramach umowy faktoringu. W stosunkach między stronami umowy faktoringu art. 5 konwencji dopuszcza cesję globalną oraz przelew wierzytelności przyszłych. Artykuł 7 konwencji uzupełnia tę regulację o postanowienia dotyczące przeniesienia na faktora oprócz samej wierzytelności wszystkich wynikających z umowy pierwotnej praw ubocznych. 9Artykuł 6 konwencji ottawskiej statuuje zasadę skuteczności erga omnes cesji dokonanej wbrew porozumieniu zawartemu między dostawcą a dłużnikiem. Od powyższej zasady możliwe są wyjątki, gdyż konwencja stwarza państwom stronom możliwość ochrony swoich dłużników poprzez dokonanie zastrzeżenia, iż przelew w stosunku do tych dłużników w wypadku konwencji ottawskiej nie będzie skuteczny Na gruncie konwencji uznanie skuteczności przelewu erga omnes nie narusza ani bezprawności przelewu dokonanego wbrew umownemu zakazowi, ani też wynikających z tego tytułu roszczeń istniejących na gruncie właściwego prawa krajowego. Na uwagę zwraca w tym miejscu fakt, że konwencja wprowadza zróżnicowany system skuteczności cesji dokonanej wbrew pacti de non cedendi. Zasadą jest, że cesja taka jest skuteczna erga omnes. Jest to bezsporna zaleta tego aktu, gdyż wyłącza ona tym samym główną przeszkodę dla rozwoju i funkcjonowania faktoringu międzynarodowego. Zaletę tę osłabia wszakże wprowadzona równolegle, aczkolwiek na zasadzie wyjątku, zasada bezskuteczności tej cesji wobec dłużnika. Konwencja ottawska ustanawia więc istniejące obok siebie instytucje: z jednej strony jest to absolutna skuteczność przelewu, a z drugiej względna bezskuteczność przelewu. Ta stopniowana skuteczność przelewu jest całkowicie obca polskiej dogmatyce prawa.
9Należy podkreślić, iż konwencja ottawska nie reguluje przelewu wierzytelności w art. 5-7 w sposób wyczerpujący, a jedynie wycinkowo, ponieważ przepisy te dotyczą tylko pewnych aspektów przelewu, wyłączając niektóre przyczyny jego bezskuteczności istniejące na gruncie właściwego prawa krajowego. Pozostałe pozytywne przesłanki cesji pozostają poza zakresem regulacji konwencji. Na gruncie konwencji ottawskiej nie będą powodowały nieważności przelewu takie przyczyny jak fakt, iż wierzytelność w chwili przelewu jeszcze nie istnieje, nie jest oznaczona indywidualnie, lecz daje się oznaczyć, a także fakt, iż przelew został dokonany wbrew zakazowi umownemu. Wyłączeniu także podlega nieprzenoszalność praw ubocznych wynikających z umowy pierwotnej. Pomijając regulację pactum de non cedendo, należy zaznaczyć, iż postanowienia art. 5-7 konwencji są skuteczne jedynie między stronami umowy faktoringu oraz wobec dłużnika w tym znaczeniu, że na przyczyny wyłączone w tych przepisach nie może się on powołać wobec faktora. W tym kontekście negatywnie należy ocenić zwłaszcza brak regulacji w konwencji ottawskiej skuteczności przelewu w stosunku do innych osób niż dłużnik. Kwestia ta będzie podlegać na jej gruncie statutowi pomocniczemu, który będzie miał równoległe zastosowanie obok art. 5 i 6 konwencji (a odnośnie do praw ubocznych - obok art. 7). Jeżeli więc np. statutem pomocniczym będzie prawo polskie, zastosowanie będą miały art. 509 i nast. k.c.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)