To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Umowa faktoringu w rozumieniu konwencji UNIDROIT (ottawskiej) o faktoringu międzynarodowym
Wobec faktu, że pojmowanie tego, czym jest faktoring, także międzynarodowy, może być niekiedy dalece odmienne w poszczególnych systemach prawnych, konwencja ottawska w definiuje umowę faktoringu, określając jednocześnie jej międzynarodowy charakter. Umowa faktoringu w rozumieniu art. 1 ust. 2 konwencji ottawskiej oznacza umowę zawartą między dostawcą a faktorem, zgodnie z którą dostawca może lub jest zobowiązany do przelania na faktora wierzytelności wynikających z zawartych między dostawcą i jego klientami umów sprzedaży towarów bądź też umów o świadczenie usług o charakterze dwustronnie handlowym. Faktor zobowiązany jest do świadczenia co najmniej dwóch spośród czterech kolejnych funkcji: finansowania dostawcy, księgowania przelanych wierzytelności, inkasowania przelanych wierzytelności, przejęcia ryzyka del credere. Umowa taka musi zawierać ponadto obowiązek pisemnego powiadomienia dłużnika, który obciążać może albo dostawcę albo faktora, bądź też oba te podmioty łącznie. 9Przedmiotem umowy faktoringu mogą być wierzytelności pieniężne o różnych terminach wymagalności. Umowa ta może mieć przy tym za przedmiot zarówno pojedynczą wierzytelność, jak i cały kompleks określonych wierzytelności istniejących i przyszłych. Wierzytelności będące przedmiotem przelewu w ramach umowy faktoringu muszą wynikać z umów pierwotnych o charakterze odpłatnym, polegających na - w wypadku umowy sprzedaży - przeniesieniu posiadania i własności towarów, a w wypadku umowy o świadczenie usług - świadczeniu usług na czyjąś rzecz na własny rachunek. Umowa faktoringu musi być więc zawarta w zakresie profesjonalnej działalności gospodarczej obu stron. Wyłączeniu podlegają umowy pierwotne zawierane przez dłużników przede wszystkim w celach osobistych, rodzinnych lub użytku w gospodarstwie domowym. 9Pojęcie przelewu na gruncie konwencji ottawskiej ma szeroki zakres. Przelew wierzytelności w rozumieniu tego aktu oznacza uzyskanie przez faktora jakiegokolwiek prawa na wierzytelności. Ujmując rzecz ściśle, termin ten oznacza jakiekolwiek ograniczenie praw dostawcy do wierzytelności na rzecz faktora. Chodzić tu będzie nie tylko o cesję w rozumieniu art. 509 polskiego k.c. czy § 398 niemieckiego BGB, lecz także o takie formy przenoszenia wierzytelności, jak subrogacja umowna prawa francuskiego czy też ustanowienie zastawu na wierzytelności. Jednocześnie na gruncie umowy faktoringu w rozumieniu konwencji w ogóle nie musi dojść do przelewu wierzytelności. Dostawca może mieć bowiem swobodę, czy i jakie wierzytelności zaoferuje do nabycia faktorowi. 9W zakresie wzajemnych obowiązków stron na gruncie konwencyjnej definicji umowy faktoringu dostawca nie musi być wcale zobowiązany do przeniesienia wierzytelności na faktora ani też nie musi przejmować innych obowiązków wobec tego ostatniego. Z kolei faktor jest zobowiązany do pełnienia przynajmniej dwóch z czterech funkcji wymienionych w konwencji. Przejęcie tych funkcji nie musi następować w pełnym zakresie. I tak funkcja finansowania będzie spełniona, jeżeli dostawca otrzyma przynajmniej część swej wierzytelności wcześniej, niż otrzymałby zapłatę od dłużnika. Funkcja księgowania wierzytelności będzie spełniona, gdy faktor będzie prowadził zapisy dotyczące wierzytelności w dowolnej formie. W razie inkasowania wierzytelności działania faktora mogą ograniczać się do podejmowania środków mających na celu nakłonienie dłużnika do wyrównania
(…)
… gamę możliwych form finansowania w oparciu o wierzytelności. Zakres definicji art. 1 ust. 2 konwencji ottawskiej będzie także obejmować m.in. forfaiting czy też umowę o ustanowienie zastawu na wierzytelności, do której treści należy obowiązek powiadomienia dłużnika. Ponadto konwencja może znaleźć zastosowanie do umów inkasa wierzytelności. Należy wszakże podkreślić, iż niezwykle trudno jest postawić…
… się inkaso wierzytelności oraz ich księgowanie, oraz ochrona przed niespełnieniem świadczenia przez dłużnika (przejęcie ryzyka del credere). Konwencyjne określenie umowy faktoringu oddaje w pełni istotę i charakter transakcji faktoringowych. Do elementów przedmiotowo istotnych umowy faktoringu w rozumieniu konwencji należy bowiem przelew wierzytelności oraz pełnienie przez faktora określonych funkcji. Uwagę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)