To tylko jedna z 10 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Skutki przejścia fali sejsmicznej przez grunty przesycone wodą i ich wpływ na funkcjonowanie różnych rodzajów transportu. Fale sejsmiczne są to rozchodzące się w Ziemi fale sprężyste, które wywołane są przez czynniki naturalne. Czynnikami tymi mogą być między innymi trzęsienia ziemi. Inne rodzaje to czynniki atmosferyczne i hydrodynamiczne, lub też działalność człowieka ( np. wywoływanie eksplozji lub zakłócenia przemysłowe). Wyróżnia się dwa podstawowe typy fal sejsmicznych: fale przestrzenne i fale powierzchniowe. Fale przestrzenne rozchodzą się od ogniska trzęsień ziemi we wszystkich kierunkach. Dzielą się na: fale podłużne (P) i fale poprzeczne (S). Drgania podłużne i poprzeczne biegną z różną prędkością, podłużne są blisko dwa razy szybsze od poprzecznych. Dzięki tej różnicy fale wychodzące jednocześnie z jakiegoś punktu przybywają do danego punktu w różnym czasie, przy czym im dłuższą odbywają drogę, tym większa jest różnica w czasie ich przybycia. Gdy fale sejsmiczne dotrą do powierzchni ziemi, wzbudzają inny rodzaj drgań, nazwany falami powierzchniowymi. Fale powierzchniowe, rozchodzą się wzdłuż powierzchni rozdzielających ośrodki o różnych parametrach mechanicznych, powstają zwłaszcza na powierzchni Ziemi. Fale przestrzenne - objętościowe, podłużne P (łac. primae) przychodzą do stacji sejsmologicznej jako pierwsze, fale poprzeczne S (łac. secundae) przychodzą po fali P. Przy przejściu przez granicę dwóch ośrodków o różnych właściwościach sprężystych fale objętościowe ulegają odbiciu i załamaniu. Podczas odbicia i załamania fal objętościowych, zarówno P, jak i S, towarzyszy im powstanie obu rodzajów fal. Prędkości fal P i S zależą od wielkości parametrów sprężystych ośrodków i w związku ze zmianą tych parametrów wewnątrz Ziemi, prędkości fal P i S zmieniają się w znacznych granicach, szczególnie wraz ze wzrostem głębokości (zmiany w kierunku poziomym są dużo mniejsze). Fale S jako poprzeczne nie rozchodzą się w zewnętrznym ciekłym jądrze Ziemi. Fale powierzchniowe (fale Rayleigha i Love'a) mają długie okresy i znaczne amplitudy (w porównaniu z falami objętościowymi), przy czym amplituda drgań maleje wykładniczo wraz ze wzrostem głębokości. Podczas silnych trzęsień ziemi fale objętościowe S oraz fale powierzchniowe wywołują największe zniszczenia. Jako, że powstają dwa rodzaje fal sejsmicznych i jedne biegną szybciej, drugie – wolniej, można ostrzec przed trzęsieniem ziemi. Fale podłużne mają większą prędkość (ok. 7 km/s), są najpierw rejestrowane przez sejsmometry. Fale te nie powodują większych zniszczeń, za to zwiastują
(…)
… rzadko występują słabe
trzęsienia ziemi.
Lokalizacja stref sejsmicznych i analiza trzęsień ziemi tam występujących stanowi
podstawowy element w konstrukcji współczenej teorii tektoniki płyt. W myśl tej teorii
trzęsienia ziemi, jak również trwające obecnie procesy orogenezy alpejskiej są wynikiem
przemieszczania się i oddziaływania na siebie oceanicznych i kontynentalnych płyt
litosferycznych. Znaczna…
…
asejsmicznych, jedynie w rejonie Karpat, Sudetów i ich przedgórza rzadko występują słabe
trzęsienia ziemi.
Lokalizacja stref sejsmicznych i analiza trzęsień ziemi tam występujących stanowi
podstawowy element w konstrukcji współczenej teorii tektoniki płyt. W myśl tej teorii
trzęsienia ziemi, jak również trwające obecnie procesy orogenezy alpejskiej są wynikiem
przemieszczania się i oddziaływania na siebie…
… ilastych i mułowcach. Ruch polega na
ześlizgiwaniu się przesyconego wodą materiału mineralnego po wyraźnej powierzchni czemu
zwykle towarzyszy zaburzenie struktury wewnętrznej. Prędkość osuwisk błotnych wynosi
najczęściej od 1 do 25 metrów na rok, ale zdarzają się epizody, podczas których w ciągu kilku
godzin.
Powolne spływanie przesyconego wodą gruntu w dół stoku jest określane jako soliflukcja. Duża…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)