Przedmiot dowodu

PRZEDMIOT DOWODU Przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.). Fakty się ustala (!), zatem dowodzić można wyłącznie twierdzenia o faktach sprawy , bowiem tylko twierdzeniom, a nie faktom, można przypisać wartość logiczną prawdy lub fałszu prawnicy w zasadzie nie dowodzą twierdzeń ogólnych, a jedynie twierdzenia jednostkowe odnoszące się do konkretnych zdarzeń czy okoliczności
Twierdzenia te mają strukturę: „ w miejscu M czasie T miało miejsce zdarzenie Z ”.
W sensie metodologicznym prawnicy nie dowodzą , ale uzasadniają twierdzenia o faktach sprawy (dowodzenie prawnicze ≠ dowodzenie matematyczne/logiczne)
Dowodzenie wszystkich faktów byłoby stratą czasu, dlatego nie wymagają dowodu :
fakty powszechnie znane (tzw. fakty notoryjne) , np. wydarzenia historyczne, niekontrowersyjne fakty geograficzne, polityczne ale także okoliczności znane wszystkim rozsądnym ludziom itd. fakty znane z urzędu (kiedy wszczęto postępowanie, kiedy je zawieszono itd.) fakty przyznane przez jedną ze stron, o ile przyznanie to nie budzi wątpliwości
Zgodnie z zasadą iura novit curia - sąd zna prawo, przedmiotem dowodu nie może być prawo (treść norm prawnych, jak je należy interpretować i czy obowiązują). Wyjątki od w/w zasady: przedmiotem dowodu może być treść obcego (zagranicznego) prawa oraz ustalenie praktyki jego stosowania. Sąd może skorzystać z opinii biegłego, jeśli chce ustalić treść wysoce specjalistycznych dziedzin prawa wewnętrznego (np. budowlanego, medycznego, wynalazczego itd.)
... zobacz całą notatkę