PREZENTACJA FIRMY P.P.H. „TARNOKOP” S.A. W TARNOWIE 4.1. Zarys historyczny - informacje ogólne Początki Firmy „Tarnokop” sięgają roku 1911, kiedy średnie zatrudnienie wynosiło 40 osób a główną działalnością tkz. „KOPYCIARNI” była obróbka drewna. W latach międzywojennych jej właścicielami byli Żydzi, a w czasie II Wojny Światowej Zakład przeszedł pod zarząd niemiecki. Niemcy przestawili go głównie na produkcje podeszw, kopyt do drewniaków i innych akcesoriów obuwniczych z drewna. Na mocy dekretu o nacjonalizacji przemysłu, zakład przeszedł w 1949 roku na własność państwa. Na lata 1959-1960 przypada duża modernizacja i rozbudowa Zakładu. Jednak prawdziwy szczyt inwestycyjny przypadł na lata 60-te, kiedy to, coraz bardziej zaczęto specjalizować się w branży obuwniczej. Zamiast drewna zaczęto wdrażać nową technologię - obróbki tworzyw sztucznych, które były tańsze i łatwiej dostępne a ich największa zaletą było to, że odpady z tworzyw sztucznych można ponownie wykorzystać w produkcji, czego nie da się zrobić z drewnem. Lata następne obfitują w zmiany w sferze ekonomicznej, co postaram się przybliżyć w następnym punkcie moich rozważań, tutaj pozwolę sobie na refleksję:
Jakże rożni się dzisiejsza „KOPYCIARNIA” zatrudniająca ponad 370 pracowników od tej sprzed 90-u lat.
Dziś przedmiotem jej działalności jest produkcja, handel i świadczenie usług w kraju i za granicą w zakresie:
produkcji elementów spodowych do obuwia, dodatków obuwniczych z tworzyw sztucznych i termoplastycznych,
działalności handlowej: hurtowej i detalicznej obuwia, dodatków obuwniczych i innych,
świadczenia usług w zakresie obróbki drewna, tworzyw sztucznych i metali,
zagospodarowanie odpadów tworzyw sztucznych.
4.2. Zewnętrzne i wewnętrzne uwarunkowania działalności Spółki Od kilku lat polska gospodarka znajduje się w stanie transformacji (proces przejścia od gospodarki centralnie planowanej do gospodarki rynkowej). Ten zapoczątkowany na początku lat 80-tych proces obumierania rozwiązań typowych dla systemu finansowego gospodarki nakazowo-rozdzielczej rzutuje na stosunki ekonomiczne, polityczne i społeczne jeszcze do dzisiaj. Kryzys gospodarczy, który się wówczas rozpoczął przejawiał się w szczególności w załamaniu wzrostu gospodarczego, narastającym zadłużeniem zagranicznym, spadku produkcji, powstaniu przymusowych oszczędności gospodarstw domowych, nadwyżce popytu, spadku podaży i pojawieniu się deficytu budżetowego. Zjawiska te nasilały się a Przedsiębiorstwa Uspołecznione wykazywały większe wydatki niż dochody.
Punktem zwrotnym były lata 1989-1993, które doprowadziły do istotnych przekształceń o charakterze makroekonomicznym, pociągając za sobą inflację, recesję i kreowanie przez przedsiębiorstwa państwowe dodatkowej płynności przez tworzenie kredytu towarowego. Rok 1993 niesie ustanowienie ustaw: „o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków” mającą rozwiązać problem złych długów, „o powszechnej prywatyzacji” oraz wprowadzenie podatku VAT zbliżając polski system fiskalny do zachodniego, nie znaczy to jednak, że wszystkie problemy zostały już zażegnane. W dalszym ciągu trwa prywatyzacja instytucji finansowych, fuzja banków, restrukturyzacja banków i przedsiębiorstw mająca na celu budowę rynkowego systemu finansowego, w którym pieniądz stał się podstawowym wyznacznikiem aktywności podmiotów gospodarczych. Z roku na rok powiększała się liczba objętych procesem przekształcania przedsiębiorstw, które zmieniano na Spółki Skarbu Państwa, których udziały czy
(…)
… polityce cenowej firma kieruje się zasadami elastyczności i selektywności (zróżnicowania), posługując się przy tym ogółem znanych form (narzędzi) zwiększających jej konkurencyjność w stosunku do rywali (kredyt kupiecki, weksel, skonto, opust, kompensata obuwiem i inne). Z uwagi na duże koszty stałe, Spółce trudno jest konkurować cenowo na rynku. Stąd Spółka wykorzystuje swą wysoką pozycje na rynku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)