1
Konwencja wiedeńska o prawie traktatów
Wiedeń, 23 maja 1969 r.
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
- zważywszy na doniosłą rolę traktatów w historii stosunków międzynarodowych,
- uznając nieustannie wzrastające znaczenie traktatów jako źródła prawa międzynarodowego i jako środka rozwoju
pokojowej współpracy między narodami, niezależnie od ich systemów konstytucyjnych i społecznych,
- stwierdzając, że zasady dobrowolnej zgody i dobrej wiary oraz pacta sunt servanda są powszechnie uznane,
- potwierdzając, że spory dotyczące traktatów, podobnie jak inne spory międzynarodowe, powinny być załatwiane
środkami pokojowymi oraz zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego,
- przypominając zdecydowanie ludów Narodów Zjednoczonych stworzenia warunków, w których będzie można
utrzymać sprawiedliwość i poszanowanie zobowiązań wypływających z traktatów,
- mając na uwadze zasady prawa międzynarodowego zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych, takie jak zasady
równych praw i samostanowienia ludów, suwerennej równości i niepodległości wszystkich państw, nieingerencji w
sprawy wewnętrzne państw, zakazu groźby lub użycia siły oraz powszechnego poszanowania i przestrzegania praw
człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich,
- przeświadczone, że kodyfikacja i postępowy rozwój prawa traktatów, osiągnięte w niniejszej konwencji, będą
sprzyjały celom Organizacji Narodów Zjednoczonych, określonym w Karcie, a mianowicie utrzymaniu
międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, rozwojowi przyjaznych stosunków i osiąganiu współpracy między
narodami,
- potwierdzając, że normy międzynarodowego prawa zwyczajowego będą regulowały kwestie nie unormowane
postanowieniami niniejszej konwencji,
uzgodniły, co następuje:
Część I
Wprowadzenie
Artykuł 1 - Zakres niniejszej konwencji
Niniejsza konwencja ma zastosowanie do traktatów między państwami.
Artykuł 2 - Używane wyrażenia
1. W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) "traktat" oznacza międzynarodowe porozumienie między państwami, zawarte w formie pisemnej i regulowane
przez prawo międzynarodowe, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym dokumencie, czy w dwóch lub więcej
dokumentach, i bez względu na jego szczególną nazwę;
b) .ratyfikacja", "przyjęcie, "zatwierdzenie" i "przystąpienie" oznaczają każdorazowo tak nazwany akt
międzynarodowy, przez który państwo wyraża na płaszczyźnie międzynarodowej swą zgodę na związanie się
traktatem;
c) "pełnomocnictwo" oznacza dokument wystawiony przez kompetentną władzę państwową, wyznaczający pewną
osobę lub osoby do reprezentowania państwa w negocjowaniu, przyjęciu lub ustalaniu autentycznego tekstu traktatu,
Viadrina International Law Project
http://www.vilp.de
Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.
Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002
http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de
2
w wyrażeniu zgody państwa na związanie się traktatem lub dokonywaniu jakiejkolwiek innej czynności związanej
(…)
… oraz opublikowania.
2. Wyznaczenie depozytariusza stanowi upoważnienie dla niego do wykonywania czynności wymienionych w ustępie
poprzednim.
Część VIII
Postanowienia końcowe
Artykuł 81 - Podpisanie
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla wszystkich państw będących członkami Organizacji Narodów
Zjednoczonych albo jakiejkolwiek organizacji wyspecjalizowanej lub Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej…
… z przedkładania pełnomocnictw.
2. Ze względu na ich funkcje i bez potrzeby przedkładania pełnomocnictw, następujące osoby uważa się za
reprezentujące swoje państwo:
a) głowy państw, szefów rządów i ministrów spraw zagranicznych - dla dokonania wszelkich czynności związanych z
zawarciem traktatu;
b) szefów misji dyplomatycznych - dla przyjęcia tekstu traktatu między państwem wysyłającym a państwem
przyjmującym;
c…
… się następujące procedurę:
a) każda ze stron sporu dotyczącego stosowania lub interpretacji artykułu 53 lub 64 może, w drodze pisemnej skargi,
przedłożyć go do rozstrzygnięcia Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, chyba że strony, za wspólnym
porozumieniem, zgodzą się poddać spór arbitrażowi;
b) każda ze stron sporu dotyczącego zastosowania lub interpretacji któregokolwiek z pozostałych artykułów części…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)