To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
III. Obowiązywanie norm prawa cywilnego w zasięgu przestrzennym
Zgodnie z ogólnymi zasadami, normy prawa cywilnego obowiązują na całym terytorium RP, jeżeli co innego nie wynika z treści odpowiednich przepisów prawnych lub kompetencji organu stanowiącego
Adresatami norm prawnych są obywatele RP, co należy odnieść również do polskich osób prawnych.
Cudzoziemcy mogą mieć w Polsce prawa i obowiązki na równi z obywatelami polskimi, chyba, że ustawa stanowi inaczej.
IV. Prawo prywatne międzynarodowe
Kwestie jakie prawo należy stosować do stosunków prawnych, zawierających jakiś element obcy rozstrzygają reguły kolizyjne prawa prywatnego międzynarodowego.
Rozdział III. Stosowanie prawa cywilnego
I.Model normatywny
Z zasady państwa prawnego wynika, że model ten powinien zawierać nakaz przestrzegania obowiązującego prawa, respektując rozdział funkcji sądowniczej od prawodawczej. Wprawdzie sądy mogą krytycznie oceniać obowiązujące prawo, ale na tej podstawie nie wolno im odmówić jego stosowania. Sędzia także powinien kierować się wartościami leżącymi u podstaw systemu prawnego, zmierzając do ich realizacji w sposób racjonalny, to znaczy na podstawie dobrej znajomości rzeczywistości i dróg prowadzących do osiągnięcia pożądanych celów. Przy stosowaniu prawa cywilnego w szczególności należy mieć na względzie, że służy ono do realizacji indywidualnych interesów obywateli lub ich organizacji. Interes publiczny oraz zasady etyki stanowią tu tylko ramy, w których ludzie sami zabiuegają o swoje sprawy.
II. Trójczłonowy model stosowania prawa
Obejmuje on następujące elementy :
Ustalenie stanu faktycznego sprawy
Ustalenie, jaka norma lub jakie normy są właściwe dla rozważanego stanu faktycznego,
Określenie w końcowej decyzji sędziego konsekwencji prawnych stanu faktycznego na podstawie zastosowanej normy lub norm prawnych.
Ustalenie stanu faktycznego sprawy
I. reguły dowodowe
1.dowody
Już przy podejmowaniu czynności zmierzających do ustalenia faktów sprawy przejawia się ich związek z drugim, wskazanym w modelu stosowania prawa, elementem. Sąd musi bowiem prowadzić postępowanie w celu ustalenia faktów doniosłych z punktu widzenia obowiązującego systemu prawnego. Ustalić jakiś fakt, to znaczy uznać za prawdziwe zdanie, które głosi, że tak a tak było lub jest obecnie. Zdania orzekające o faktach można uznać za prawdziwe tylko wtedy, gdy są dostatecznie uzasadnione. Sąd jest zobowiązany rozstrzygnąć każdą sprawę w sposób defnitywny na podstawie stanowczego ustalenia stanu faktycznego. Dlatego prawne reguły dowodowe przeiwdują pewne ułatwienia w ustaleniu faktów sprawy przez sądy.
2. rozkład ciężaru dowodu
1) w znaczeniu formalnym wskazuje on podmioty, które powinny przejawiać inicjatywę w zbieraniu dowodów i wykazywaniu twierdzeń. W zasadzie inicjatywę taką powinny przejawiać strony, jednakże również sąd może dopuścić dowód niewskazany przez strony.
(…)
… tego typu również ujmuje się jako domniemanie prawne i określa się je nazwą domniemywań niewzruszalnych.
c) W teorii prawa cywilnego i w judykaturze dominuje pogląd, że domniemania prawne wprowadzają wyjątki od określonej w art. 6 KC reguły rozkładu ciężaru dowodu. Domniemania nie zmieniają wspomnianej reguły, a jedynie ułatwiają ustalenie doniosłego dla sprawy faktu. Nadal jednak (przy braku ustalenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)