To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawo pracy Unii Europejskiej
Europejskie prawo pracy stanowi wyodrębnioną według kryterium przedmiotowego (zatrudnienie na podstawie stosunku pracy) część (gałąź) prawa Unii Europejskiej. Normy tego prawa zawarte są w aktach prawa pierwotnego- przede wszystkim w Traktacie Wspólnoty Europejskiej i umowy zawierane przez Unię Europejską - jak i prawie wtórnym stanowionym przez organy unii (dyrektywy i rozporządzenia). Traktat określa podstawowe zasady Wspólnot m.in. zasadę równego traktowania wszystkich pracowników pochodzących z państw wspólnot (art.7) i zasadę równego wynagradzania za pracę mężczyzn i kobiet.
Aktualnie regulacja stosunku pracy na szczeblu UE jest fragmentaryczna ponieważ UE nie ma generalnej kompetencji do stanowienia prawa pracy, z kompetencji UE wyłączono expressis verbis wynagrodzenie za pracę, prawo zrzeszania się oraz prawo do strajku i lokautu a także zatrudnienie w sektorze publicznym. Poza tym zakres europejskiej regulacji stosunków pracy ogranicza szczególny tryb stanowienia przez organy Wspólnot aktów prawnych z tego zakresu. Art. 100a ust.2 Traktatu ustanawiającego Wspólnoty stanowi, że w sprawach dot. praw i interesów pracowników uchwały powinny być podejmowane przez Radę Wspólnot jednomyślnie, zaś art. 118a wymaga kwalifikowanej większości przy wydawaniu przez Radę dyrektyw zmierzających do poprawy środowiska pracy.
Celem europejskiego prawa pracy jest harmonizacja przepisów przez wyeliminowanie istotnych różnic między ustawodawstwami pracy państw członkowskich.
Dyrektywy wyznaczają główne standardy prawa pracy. Muszą być implementowane do prawa krajowego. Rozporządzenia obowiązują bezpośrednio w państwie członkowskim. Bardzo istotne są rozporządzenia dot. swobody przepływu pracowników w ramach Wspólnot oraz o prawie pozostaniu w kraju zatrudnienia po jego ustaniu. Unia nie ma generalnej kompetencji do stanowienia prawa pracy, lecz działa na zasadzie subsydiarności, tzn. nie może podejmować działań prawotwórczych, jeśli lepsze rezultaty mogą być osiągnięte w danym zakresie przez działania państw członkowskich lub partnerów socjalnych. Poza tym z kompetencji Unii wyłączono wynagrodzenie za pracę, prawo zrzeszania się oraz prawo do strajku i lokautu. Zasadę subsydiarności i wspomniane wyłączenia wprowadził do traktatu ustanawiającego Wspólnoty układ z Maastricht. Ponadto, poza europejskim prawem pracy pozostaje zatrudnienie w sektorze publicznym.
Celem europejskiego prawa pracy nie jest ujednolicenie prawa na obszarze Unii przez zastąpienie praw krajowych, lecz harmonizacja (zbliżenie) poszczególnych systemów przez wyeliminowanie istotnych różnic między nimi. Instrumentem harmonizowania są przede wszystkim dyrektywy, z których najważniejsze to:
- nr 117 z 1975 r. o równym wynagrodzeniu dla kobiet i mężczyzn,
(…)
… społecznego, co dokonuje się przez wydawanie jednolitych norm kolizyjnych, dotyczących stosowania prawa obcego.
Zgodnie z art. 91 Konstytucji - prawo stanowione przez organy Unii jest stosowane bezpośrednio i ma pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami zwykłymi.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)