Prawo międzynarodowe w okresie klasycznym stosunków międzynarodowych.

Prawo międzynarodowe w okresie klasycznym stosunków międzynarodowych.
Od XV w. nastąpił szybki rozwój prawa międzynarodowego. Oto jego główne czynniki:
zwycięstwo królów z wielkimi feudałami świeckimi i duchownymi, powstają w Europie państwa z absolutnym monarchą. Kształtuje się zasada suwerenności władzy państwowej tzn. niezależności od jakiejkolwiek władzy zewnętrznej (papieskiej, cesarskiej).
w wyniku reformacji i upadku potęgi politycznej papiestwa normy regulujące stosunki między państwami zostają wyzwolone spod doktryn prawa teologicznego i kanonicznego co przyczyniło się do ukształtowania prawa międzynarodowego jako odrębnego systemu norm.
wielkie odkrycia geograficzne spowodowały powstanie nowych zasad i norm prawa międzynarodowego m.in. zasada nabycia terytorium
początkowo w XV i XVI w. Hiszpania i Portugalia wysunęły roszczenia do rozległych obszarów morskich co godziło w interesy Anglii, Niderlandów i Francji. Państwa te domagały się prawa do swobodnego żeglowania i odkrywania nowych obszarów. W konsekwencji została wysunięta zasad wolności mórz.
rozwój stosunków międzynarodowych doprowadził do pojawienia i rozpowszechniania się instytucji stałych posłów oraz do rozwoju prawa dyplomatycznego. Ważnym problemem staje się ranga i precedencja posłów.
przekształca się i upowszechnia instytucja posła. Traci swą władzę porządkową nad rodakami a opieka nad interesami państwa wysyłającego.
po wojnach zawierane są traktaty pokojowe utrwalające nowe układy sił: wojna trzydziestoletnia i pokój westfalski 1648, traktat utrechcki 1713 oraz po wojnie siedmioletniej traktat paryski 1763.
... zobacz całą notatkę