To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYKŁAD Z 26.01.2010r. po przerwie
Dla państwa niezbędne jest terytorium o wyznaczonych granicach. W przeszłości granice nie zawsze były jasno określone i wówczas można było mówić raczej o pewnych przestrzeniach władzy, między którymi istniały strefy neutralne lub o nieokreślonym statusie. Ok. X/XI w. istniały nawet marchie, czyli tereny między państwami o szczególnym znaczeniu - niektóre państwa do niedawna taka strefę utrzymywały, np. Arabia Saudyjska, Irak.
Koncepcja granicy linearnej dotyczy przede wszystkim terytorium lądowego. Terytorium morskie było wyznaczane za pomocą strzału armatniego (XVI w., Budendorf). W XX w. państwa słabo rozwinięte, które chciały zagarnąć jak największe terytorium morskie, mówiły o koncepcji morza patrymonialnego - rozciągającego się na ok. 200-300 mil morskich od brzegu.
Dziś granice są płaszczyznami -sięgają do głębi ziemi i kończą się na przestrzeni kosmicznej - więc terytorium państwa to nieregularny stożek. W niektórych procesach integracyjnych te granice zanikają, np. strefa Schengen - zanika demarkacja, ale pozostaje delimitacja. Prawo do samostanowienia nie może jednak naruszyć granic
Zasada uti possidetis - początkowo uważano, że ma ona zastosowanie tylko do terytoriów kolonialnych
Afryka - chodziło o utrzymanie terytorialnego statusu quo z chwilą uzyskania niepodległości. Granice nowych państw były często granicami byłych kolonii - państwa afrykańskie uzyskiwały takie samo terytorium jak posiadały wcześniej, czyli zaistniała zasada uti possidetis.
Ameryka Łacińska - przywiązano znaczenie do tytułów prawnych - uti possidetis iuris. Granice administracyjne wewnątrz kolonii hiszpańskich stawały się terytorium nowych państw bez względy na to czy nad całym tym terytorium sprawowano władztwo.
Orzeczenie MTS w sprawie Burkina Faso vs. Mali, 1996r. - uznano, że zasada uti possidetis jest regułą ogólną
Komisja Badintera, opinia nr 2, 1992r. - z wyjątkiem gdy inaczej uzgodniono, byłe granice republik jugosłowiańskich stają się granicami państw chronionymi przez prawo m-we
Dziś granice są chronione za pomocą zasad:
- nienaruszalności granic - poza przypadkiem dobrowolnego uzgodnienia, granice są chronione przed roszczeniami terytorialnymi oraz ich zmianą. Zasada znajduje szczególny wyraz w:
KWoPT art. 62 - rebus się stantivus
Uznanie państwa jest uznaniem stabilności granic.
- odmowa uznania nabytków terytorialnych uzyskanych siłą - jej początki upatruje się w konflikcie mandżurskim i sformułowania noty dyplomatycznej Stimsona, który w 1930r. stwierdził, że rząd USA nie może zaakceptować sytuacji de facto, które odnosiłyby się do suwerenności Republiki Chińskiej. Potem za tą notą poszła rezolucja Zgromadzenia Ligii Narodów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)