To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRAWO KARNE ITALII Ogólna charakterystyka włoskiego prawa karnego. postępowe rozwiązania oraz strona techniczna miasta włoskie jako miejsce narodzin prawa karnego - głównie nauki, stopniowo przenikało to do praktyki. wykształcał się stopniowo na przestrzeni wieków od XII do XVI wypadkowa różnych wątków, jakie oddziaływały na statuty (prawa rzymskiego, kanonicznego, longobardzkiego) do samego końca rozbieżności między statutami (lokalna specyfika) pierwsze teoretyczne uogólnienia , definicje Zwycięstwo zasady publicznoprawnej. tj. uznawanie każdego przestępstwa za czyn naruszający interesy ogółu przez sam fakt zakłócenia ustalonego porządku publicznego → rozwój w okresie wzmocnienia aparatu przymusu na skutek anarchizacji życia społeczno-gospodarczego. Prawo karne jako instrument zabezpieczenia porządku , a wymiar kary to z czasem wyłączny atrybut władzy państwowej. Pojednanie miedzy sprawca a ofiarą/rodziną nie chroni przed karą publiczną. Zamiana z kar kompozytowych na kary cielesne → obligatoryjne , bez możliwości wykupienia. Zmiana podziałów przestępstw : najcięższe , ciężkie i lekkie (kryterium - kara), zwyczajne i nadzwyczajne (kryterium - istnienie w przepisach) Subiektywne przesłanki odpowiedzialności. Wina. uznanie strony podmiotowej (czynniki subiektywne - wewnętrzne nastawienie sprawcy) przestępstwa za podstawę odpowiedzialności sprawcy, a nie stronę przedmiotowa (skutek) → z prawa rzymskiego (reguła Hadriana - należy patrzeć na wolę, a nie rezultat) i prawie kanonicznym (grzech) Brak sformułowania definicji winy umyślnej ( dolus - świadome działanie, też przewidywanie skutku) i nieumyślnej ( culpa - mniejszy wymiar kary), ale katalog tych przestępstw wskazuje na odróżnianie jednych od drugich. zaczątki winy nieumyślnej w longobardzkim Edykcie Rotara, ale brak rozróżnienia nieumyślnego działania od przypadku (niemożność przewidzenia skutku, nawet przy zachowaniu staranności) → dopiero w prawie włoskim zaczęto odróżniać przypadek , za który z reguły nie ponosił odpowiedzialności. Ograniczenie odpowiedzialności zbiorowej → pozostały gdzieniegdzie odpowiedzialność ojca za domowników czy gromady w przypadku nie ujęcia sprawcy. Zrównanie pozycji kobiety z pozycją mężczyzny w podejściu do winy, różnice w wymiarze kary. Nieletni - wprowadzenie przesłanek odpowiedzialności, ustalenie, że nie można mu przypisać takiej samej winy co dorosłemu, brak ścisłych granic wieku. Brano też pod uwagę stopień rozwoju umysłowego . Powody bezkarności. Obrona konieczna.
(…)
…, czasem jako pokuta.
stopniowe wypieranie kar kompozycyjnych (2 części - kompozycja dla ofiary i bannus czyli grzywna dla władzy) przez kary cielesne (początkowo subsydiarne), ale już od XII w pojawiają się pierwsze przypadku obligatoryjnej kary cielesnej lub tzw. kary rzymskiej (okrutne kary śmierci z Digestów).
zwiększa się zakres przestępstw z wykluczonym wykupieniem i pojednaniem nie chroniącym sprawcy → zakaz wykupienia przy mężobójstwie (pod wpływem kościoła - konstytucje Egidiańskie 1357 r.)
wzmożenie represji karnej wraz ze wzmocnieniem aparatu władzy → karanie jako przejaw omnipotencji władzy, a funkcja kary odstraszająca (np. władca Mediolanu z karą „wielkiego postu” - 40 dni udręczania)
Wymiar kary. Albo kary ściśle oznaczone
wprowadzenie taryf karnych, których sędzia musiał się trzymać, ale przepisy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)