. Prawo hipoteczne w Królestwie Polskim.
- w Królestwie Polskim w latach 1818 i 1825 dokonano gruntownej zmiany prawa hipotecznego, oparto je na zasadzie jawności materialnej, publicznej wiary ksiąg wieczystych, legalności hipotecznej, szczegółowości i pierwszeństwa hipotecznego
- jawność materialna - ustanowienie, nabycie, zmiana, umorzenie praw do nieruchomości wyłącznie przez wpis w hipotece
- publiczna wiara ksiąg wieczystych - treść ksiąg wieczystych była wiążąca dla wszystkich osób działających w dobrej wierze, zaś nabywca, korzystając z rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych przez wpis tytułu nabycia uważany był za właściciela
- legalność hipoteczna - obowiązek zatwierdzania aktów, które musiałby być wpisane do ksiąg hipotecznych przez zwierzchność hipoteczną - tzn. wydział sądu właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości
- szczegółowość hipoteczna - ściśle skonkretyzowanie przedmiotu zabezpieczenia przez możliwość ustanawiania hipotek na ściśle oznaczonych nieruchomościach, posiadających oddzielne księgi hipoteczne
- pierwszeństwo hipoteczne - prawo do zaspokojenia wierzytelności przed pozostałymi wierzycielami posiadającymi wpis późniejszy, z wyjątkiem podatków gruntowych, składek ubezpieczeniowych, wynagrodzenia służby
- hipoteki dzieliły się na prawne, sądowe i umowne
- księgi hipoteczne przewidziano dla większej własności ziemskiej, później objęto nimi także mniejszą własność ziemską i nieruchomości w mniejszych miastach, większe księgi były obligatoryjne, mniejsze fakultatywne
- księga hipoteczna składała się z księgi umów, zbioru dokumentów i wykazu hipotecznego
- pierwotnie prowadziły je wydziały hipoteczne sądów wojewódzkich, wojewódzkich od 1875 guberniane wydziały hipoteczne działające przy sądach okręgowych
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)