To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawo dyplomatyczne i konsularne. Dyplomacja - pojęcie i rozwój. Pojęcie i źródła prawa dyplomatycznego. Prawo dyplomatyczne przez wiele wieków było prawem zwyczajowym . Pierwszym istotnym w tej dziedzinie był regulamin wiedeński z 1815 r. dotyczący stopni pierwszeństwa przedstawicieli dyplomatycznych uzupełniony protokołem akwizgrańskim z 1818 r. Dopiero w 1961 r. doszło do pierwszej kodyfikacji międzynarodowego prawa dyplomatycznego w skali światowej - była to konwencja wiedeńska. Nie zniosła ona w tym zakresie prawa zwyczajowego. Obecnie wciąż istnieje wiele zasad protokołu i grzeczności międzynarodowej oraz normy prawa wewnętrznego państwa przyjmującego regulujące np. sytuację prawną obcych misji dyplomatycznych. Organy państwa w stosunkach międzynarodowych. Państwo utrzymuje stosunki z innymi podmiotami za pośrednictwem swoich organów. Rodzaje organów państwa: wewnętrzne , głowa państwa, parlament, rząd i szef rządu, minister spraw zagranicznych i minister współpracy gospodarczej z zagranicą. zewnętrzne . przedstawicielstwa dyplomatyczne stałe i doraźne, przedstawicielstwa handlowe, przedstawicielstwa przy organizacjach międzynarodowych, misje wojskowe, urzędy konsularne. Organy wewnętrzne Głowa państwa - najwyższy organ władzy państwowej o szczególnej pozycji i znaczeniu. Jego uprawnienia to wysyłanie i przyjmowanie przedstawicieli dyplomatycznych, zawieranie umów międzynarodowych bez potrzeby wskazywania na pełnomocnictwa, ogłaszanie stanu wojny i pokoju. Przywileje i immunitety przysługują mu jako najwyższemu przedstawicielowi państwa, nie podlega jurysdykcji karnej, administracyjnej i z pewnymi wyjątkami cywilnej. Z tych uprawnień korzysta jego rodzina i świta. Parlament - jego rola zależy od ustroju społeczno-ekonomicznego i systemu rządów. Na bieżąco kontroluje on sposób prowadzenia polityki zagranicznej jak i również stanowi i określa jej kierunki. W większości konstytucji Sejm bezpośrednio lub pośrednio ogłasza stan wojny. W wielu krajach komisje spraw zagranicznych przesłuchują i aprobują kandydatów na ambasadorów. Rząd i szef rządu - sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi, zawiera umowy wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe. Wzrastające znaczenie rządu w sferze reprezentacji i wyrażania na zewnątrz woli państwa powoduje utożsamianie rządu z państwem. Coraz częściej dochodzi do zatwierdzania umów międzynarodowych przez rząd, a więc umów pozbawionych klauzuli ratyfikacyjnej. Uprawnienia szefa rządu są rozległe, przysługuje mu prawo zawierania umów międzynarodowych, prowadzenia rokowań, oraz oświadczania woli państwa bez specjalnych pełnomocnictw. Przyjmuje obcych przedstawicieli, wystawia pełnomocnictwa z kontrasygnatą ministra spraw zagranicznych.
(…)
… państwa pobytu, mają charakter przedstawicielski, korzystają z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, stale przebywają w państwie pobytu.
Misje specjalne - najstarsza forma dyplomacji, zwiększający się obrót międzynarodowy oraz tendencja do bezpośredniej realizacji polityki to przyczyny częstego korzystania z misji specjalnych. Na czele misji może stać głowa państwa, szef rządu, minister spraw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)