To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali
W kilka tygodni po ogłoszeniu planu Schumana 20 czerwca 1950r rozpoczęła się w Paryżu konferencja przedstawicieli sześciu państw. Po dziesięciu miesiącach pracy przygotowano układ, w którym pierwotne założenia planu Schumana zostały zmodyfikowane. Powstało międzyrządowe Zgromadzenie złożone z przedstawicieli parlamentów państw członkowskich, Rada oraz Trybunał powołany dla przestrzegania reguł prawa wewnątrz nowej organizacji. Znaczącą role przyznano Radzie, złożonej z ministrów państw członkowskich, która mogła modyfikować" działalność Wysokiej Władzy.
Po ustaleniu struktur, kompetencji władz oraz reguł działania 18 kwietnia 1951r w sali zegarowej francuskiego MSZ nastąpiło podpisanie traktatu paryskiego o powołaniu pierwszej wspólnoty realizującej główne zamierzenia planu Schumana. Objęła ona Francje, RFN, Włochy, Belgię, Holandię i Luksemburg, tworząc pierwszą sektorową integracje w skali Zachodniej Europy, łączącą wspólne cele gospodarcze i zbieżne dążenia polityczne. EWWiS tworzyła prawie zamknięty kompleks umożliwiający komplementarny rozwój struktur gospodarczych z szeroką siecią połączeń transportowych. Względnie wyrównany poziom rozwoju gospodarczego państw członkowskich tworzył korzystne warunki dla współpracy transnarodowej oraz aktywizacji powiązań kapitałowych miedzy państwami członkowskimi. Powołana w 1951r nowa organizacja sektorowa tworzyła „jądro" integracji europejskiej, a kolejne propozycje integracyjne lat pięćdziesiątych (Europejska Wspólnota Obronna, Europejska Wspólnota Polityczna, Europejska Wspólnota Gospodarcza, Europejska Wspólnota Energii Atomowej) obejmowały te same państwa członkowskie.
Powstanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali otworzyło nowy etap w integracji europejskiej. Wcześniej występowały tylko rozwiązania regionalne Beneluksu i państw nordyckich oraz luźne uregulowania w ramach istniejącego od 1947r Układu Ogólnego w sprawie Ceł i Handlu (GATT), a także powołanej w 1948r, na potrzeby realizacji planu Marshalla, (OEEC). Z kolei utworzona w 1949r Rada Europy skupiła uwagę głównie na sprawach kultury i praw człowieka. Natomiast postanowienia EWWiS po raz pierwszy miały cechy organizacji ponadnarodowej i objęły sektory najbardziej znaczące dla potencjału zbrojeniowego państw członkowskich. Znosiły bariery celne i kontyngenty, rozwijając wspólny rynek węgla i stali.
Traktat wszedł w życie 25 lipca 1952r po ratyfikacji przez kraje członkowskie. Wyniki głosowania w sprawie jego przyjęcia w poszczególnych parlamentach „szóstki" były zróżnicowane. Największa opozycja przeciwko tworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali występowała w RFN i Francji. Niemiecka opozycja, skupiona wokół lidera socjaldemokratów Schumachera, wyrażała obawy, że włączenie RFN do EWWiS może w przyszłości utrudnić zjednoczenie Niemiec. We Francji przeciwnikami EWWiS byli zarówno politycy gaullistowskiej prawicy, jak i komunistycznej lewicy. Eksponowali głównie tezę, że utworzenie ponadnarodowej struktury EWWiS stanowi zagrożenie dla suwerenności Francji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)