To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POROZUMIENIA MIĘDZY PRZEDSIĘBIORSTWAMI - niezbędnym elementem każdego
porozumienia jest zgodny zamiar stron - konsensus. Wywieść stąd można, że art 101 TFUE nie
znajduje zastosowania do jednostronnych zachowań przedsiębiorstw, a ich nadużycia podlegają
ocenie na gruncie zakazu nadużywania pozycji dominującej z art. 102 TFUE
Porozumienie nie jest jednak umową w rozumieniu prawa cywilnego. Umowy mieszczą się w
kategorii porozumień, ale jej nie wyczerpują. Oprócz umów porozumienia obejmują także
uzgodnienia, którym strony nie miały zamiaru nadać mocy wywierania jakichkolwiek skutków
prawnych. Można zatem stwierdzić, że pojęcie porozumień kartelowych obejmuje umowy w
rozumieniu prawa cywilnego oraz tzw. umowy dżentelmeńskie.
19
PRAKTYKI UZGODNIONE - odróżnia je od porozumień mniejszy stopień koordynacji zachowań przedsiębiorstw. Jest to coś mniej niż porozumienie. Tam, gdzie przedsiębiorstwa
zamierzały zawrzeć stosunek prawny mamy do czynienia z porozumieniem, a nie praktyką
uzgodnioną. Znacznie trudniej jest stwierdzić kiedy współpraca między przedsiębiorstwami, która
nie jest stosunkiem kontraktowym, jest porozumieniem, a kiedy praktyką uzgodnioną. Im mniej
wyraźnie ujawniono zamiar koordynacji zachowań między przedsiębiorstwami, tym większe
prawdopodobieństwo, że zachowanie zostanie sklasyfikowane jako praktyka uzgodniona.
DECYZJE ZWIĄZKÓW PRZEDSIĘBIORSTW - w odróżnieniu od tych dwóch pozostałych form
naruszenia art. 101 TFUE decyzje związków przedsiębiorstw mają charakter jednostronny. Pojecie
to w prawie unijnym pojmowane jest bardzo szeroko. Obejmuje ono wszelkie akty wydawane przez
organizacje zrzeszające przedsiębiorstwa, które prowadzą do koordynacji ich zachowań. Pomimo
tego, że decyzje związków przedsiębiorstw maja jednostronny charakter, w pewnych przypadkach
ich członkowie mogą zostać zobowiązani do pokrycia grzywny nałożonej na związek. CEL LUB SKUTEK W POSTACI ZAPOBIEŻENIA, OGRANICZENIA LUB ZAKŁÓCENIA
KONKURENCJI - Art. 101 TFUE nie stawia kumulatywnego spełnienia przesłanek antykonkurencyjnego celu i skutku. Oznacza to, że do naruszenia unijnego prawa konkurencji
dochodzi nawet wtedy, gdy określone zachowanie przedsiębiorstw :
- ma jedynie antykonkurencyjny cel i nie wywiera antykonkurencyjnych skutków
- nie ma antykonkurencyjnego celu, ale wywiera takiż skutek
Bezskuteczność naruszającego prawo antymonopolowe porozumienia nie jest okolicznością
zwalniającą z odpowiedzialności. Skutki porozumienia ocenia się za pomocą testu różnicy, który
polega na porównaniu stanu konkurencji przed zawarciem porozumienia i po jego realizacji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)