KOMPETENCJE DECYZYJNE KRAJOWYCH ORGANÓW OCHRONY KONKURENCJI W
INDYWIDUALNYCH SPRAWACH DOTYCZĄCYCH ART. 101 I 102 TFUE
Narodowe organy ochrony konkurencji - w Polsce Prezes UOKiK - stosują zarówno krajowe jak i
unijne prawo antymonopolowe. Art. 5 Rozporządzenia 1/2003 określa maksymalny zakres
kompetencji decyzyjnych organów krajowych dotyczących stosowania art. 101 i 102 TFUE: Organy ochrony konkurencji Państw Członkowskich mają prawo stosowania art.101 i102 Traktatu w indywidualnych sprawach. W tym celu, działając z urzędu lub na wniosek, mogą wydać następujące decyzje (i tylko i wyłącznie te!!!): - domagające się zaprzestania naruszenia; - zarządzające środki tymczasowe; - akceptujące zobowiązania; - nakładające grzywny lub okresowe kary pieniężne lub inne kary przewidziane w krajowych przepisach prawa. Organy krajowe nie są zwłaszcza uprawnione do wydania decyzji stwierdzających, że art. 101 TFUE nie ma zastosowania do porozumienia, decyzji związków przedsiębiorstw lub praktyki uzgodnionej! Takie decyzje może wydawać Komisja Europejska.
Minimalny zakres kompetencji decyzyjnych organów krajowych do stosowania art 101 i 102 w
sprawach indywidualnych wyznaczają zasady:
➢ zasada ekwiwalentności - zgodnie z nią regulacje krajowe nie mogą prowadzić do tego, że
krajowe prawo antymonopolowe jest egzekwowane bardziej skutecznie niż analogiczne
unormowania unijne. Efektywność egzekwowania prawa unijnego nie może być mniejsza
niż skuteczność egzekwowania krajowego prawa antymonopolowego.
➢ zasada efektywności - prawo krajowe musi umożliwić osiągnięcie celów unijnego prawa
antymonopolowego. Gdy prawo krajowe nie spełnia wymagań wynikających z prawa
unijnego zasada efektywności prawa unijnego nakazuje organom krajowym zastosowanie środków zapewniających należytą efektywność prawa unijnego pomimo tego, że nie zostały one przewidziane przez prawo krajowe.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)