W średniowieczu pomoc społeczna (jak opisuje to Fromm) opierała się na zasadzie wzajemności - opieka wyższych warstw społecznych nad niższymi w zamian za wojowników, ręce do pracy; zagłodzeni biedacy byliby słabymi wojakami. Średniowieczna struktura społeczna opierała się na własności ziemi, dochody opierały się na dochodach z ziemi. Ani pańska opieka, ani własność nie rozwiązywała wszystkich problemów ludzi zw. z uzyskaniem środków utrzymania; osoby niezdolne do pracy, chore, kalekie - znajdowały pomoc w instytucjach kościelnych. Te instytucje dźwigały wielki zakres pomocy społecznej. Św. Franciszek z Asyżu założył w 1208 r. zakon Braci Mniejszych, a misji tego zakonu przypisał praktykowanie miłosierdzia jako radosnego poświęcenia w imię miłości Boga. Zakon żebraczy. Św. Tomasz z Akwinu (żył 1225-1274) - chrześcijańska teoria miłosierdzia (Caritas); podstawą teorii uczynił zobowiązanie do dzielenia się własnością stosownie do pozycji społecznej. Pomoc kościoła:
jałmużnictwo - pośrednie (zbieranie pieniędzy dla innych) i bezpośrednie (żebranie przez samego zainteresowanego)
przytułki (zwane wówczas szpitalami) - głównie prowadzone przez zakony, ale i parafie
Szpitale zostały wyspecjalizowane - klasyfikacja szpitalnictwa kościelnego Wg Kodeksu cesarza Bizancjum Justyniana Wielkiego (527-565)
Szpitale:
dla biednych dla chorych dla podróżnych
dla trędowatych
dla pielgrzymów
dla starców
dla sierot i dzieci podrzuconych
Teodor Lindan opracował definicję szpitala na użytek diecezji.
Reformacja - ruch rewolucyjny w kościele katolickim, rozpoczęty przez Marcina Lutra. John Wycliffe. W systemach reformatorskich bieda została uznana jako kara za grzechy. W etyce protestanckiej poczesne miejsce zajęła praca. Człowiek unika nędzy pracując. Luter - tezy, kwestionujące dotychczasowe założenia doktryny katolickiej: (teoria pomocy społecznej Lutra)
propozycja powszechnego zakazu żebrania, ale + właściwa organizacja pomocy ubogim, skuteczna nad nimi kontrola, by nie korzystali z opieki fałszywi ubodzy, włóczędzy itd. zobowiązanie miejscowych władz do zapewnienia biedakom opieki
eliminacja włóczęgostwa - element kryminogenny; skłonność do udzielania włóczęgom jałmużny sprawia, że to kryminogenne zajęcie się może rozwijać
wyznaczenie nadzorców (system) którzy w porozumieniu z Radami Miejskimi będą organizowały pomoc społeczną
ubogich należy tak wspierać, aby nie umarli z głodu
W jednym z miast niemieckich - rozporządzenie o kasie ubogich - pomoc regularna, ale kontrolowana.
(…)
… ten jest ciekawy, bo pojawiły się wówczas nowe jej formy ze strony samorządów miejskich i ze strony państwa. Zaczęto odkrywać polityczne znaczenie pomocy społecznej. Patrycjat miejski i robotnicy miejscy - dwie warstwy w miastach, ostatnia - proletariat miejski (służba, pracownicy niewykwalifikowani). Rzemieślnicy w cechach dbali o syt. materialną swoich rodzin i rodzin czeladników. Patrycjusze gromadzili majątki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)