To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pomoc społeczna w Polsce.
Wracamy do początku - średniowiecze w Polsce. Początki pomocy społecznej - pocz. XII w., wiąże się to z działalnością zakonną. Zgodnie z misją chrześcijaństwa te organizacje religijne kładły nacisk na pomoc bezradnym i zdemoralizowanym. Przytułki (zwane szpitalami). podejście do pomocy społecznej wyznaczał katolicyzm (po reformacji nie został zachwiany), do czasów kontrreformacji zachował swoje podstawowe cechy charakterystyczne - miłosierdzie;
podstawową formą pomocy społecznej było jałmużnictwo bezpośrednie i pośrednie (zbieranie przez opiekunów środków w celu rozdania najbardziej potrzebującym)
organizowanie zgromadzeń typu tercjarskiego - zgromadzenia laickie realizujące misję chrześcijańską, działalność religijna w tym pomoc potrzebującym. Kościół - nie tylko troska o najbiedniejszych, ale i funkcje opiekuńcze w sensie politycznym: wystąpienie (1180 r.) w imię obrony ludności wiejskiej przed uciskiem możnych. Codzienną formą oddziaływania na życie społeczne: bractwa parafialne (od XIII w.), najpierw na Śląsku i Małopolsce. Bractwa nadawały formę organizacyjną nie tylko życiu parafii, ale pełniły funkcję samopomocową np. finansowanie pochówków ubogich zmarłych w swojej parafii. Bractwa laików, świeckich: fani danego zakonu, byli gotowi popierać misję danego zakonu. Za to bractwo miało prawo grzebać swoich zmarłych Wg ceremoniału danego zakonu, pochówek wśród zakonników. Wiedzę o najstarszych z bractw tercjackich zgromadzono dzięki dobrotliwości historii względem Krakowa. Początek ery nowożytnej - 1501 r. - początek XVI w. Głównym polem pomocy społecznej organizowanej przez kościół stało się szpitalnictwo. Synody w XVI w. narzucające politykę Kościołowi w zakresie opieki nad biednymi czerpały inspiracje z dekretów soboru trydenckiego (1545-1563). Ten sobór wprowadził w życie Kościoła reformy, które miały Kościół rzymskokatolicki obronić przed krytyką reformacji. Już wcześniej na synodzie piotrkowskim w Polsce ustalono jak ma wyglądać działalność Kościoła wobec szpitali - opieka nad biednymi z najbliższej okolicy. Szpital tylko dla najsłabszych. 1591 r. - bractwo św. Łazarza.
Wielki wpływ ks. Piotra Skargi (1536-1612) - kaznodziei, kontrreformatora, teoretyka zorganizowanej pomocy społecznej Kościoła, który przyczynił się do odrodzenia katolicyzmu na Litwie. Wielki dorobek. Ukształtował na długie lata działalność organizacji tercjarskich w Krakowie i stworzył tam wzór do naśladowania dla innych miast. W latach 1588 r. po powrocie z misji w Wilnie, gdzie był pierwszy rektorem Akademii Wileńskiej, do 1612 r. sprawował urząd nadwornego kaznodziei Zygmunta III Wazy. Skarga występował przeciwko warcholstwu postulując centralizację władzy i wzmocnienie władzy królewskiej, przejmowała go też dola biedaków. Sobór trydencki zainspirował go do dalszej działalności - powołanie w Krakowie Bractwa Miłosierdzia i założenie Banku Pobożnego (kasy pożyczkowe) - a to właśnie znalazło się w przesłaniu soboru trydenckiego. Banki Pobożne miały rozwiązywać problemy braku gotówki ludzi biednych w ramach tradycyjnej walki kościoła z lichwiarstwem. Banki były dla tych, którzy mogliby uruchomić swój potencjał produkcyjny za cenę niewielkich inwestycji. Mogli oni pożyczyć pieniądze na niewielki procent.
(…)
… losowymi, ludzie zrujnowani przez lichwę; trzeba to „leczyć” specjalnie zorganizowanymi uczynkami miłosiernymi - np. Bractwo powinno odnajdywać i pomagać potrzebującym. To są fundamenty współczesnej pomocy społecznej. Uczynkiem miłosiernym jest również prowadzenie Banków Pobożnych (podobne do tego były Kasy Zapomogowo-Pożyczkowe w cechach rzemieślniczych). Obecnie - Kasy Zapomogowo-Pożyczkowe w zakładach pracy. Idea Banku Pobożnego fundamentem Kas Zapomogowo-Pożyczkowych. Nędza żebracza i pospolita - pod opieką wielkiego szpitala tak, że Kościół będzie wśród żebraków prowadził działalność opiekuńczą przygarniając ich do szpitali. Władza świecka również powinna takie szpitale prowadzić. Te szpitale były „przodkami” Domów Pomocy Społecznej. Naszym moralnym obowiązkiem jest wychwytywanie oszustów…
… świadczenia uczynków miłosiernych; obowiązek diagnozowania podopiecznych tego bractwa. Obowiązek przeprowadzać z potrzebującymi wywiad, który w nowoczesnej pracy socjalnej jest również początkiem procesu pomocowego (13 pytań, wywiad = „egzam nowych ubogich żebraków”). Dobroczynna działalność przedstawicieli innych wyznań (gminy żydowskie, muzułmanie). Andrzej Frycz-Modrzewski („O naprawie Rzeczypospolitej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)