To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
"Polityka pieniężna (inaczej polityka monetarna) – systematyczne działania mające na celu zapewnienie stabilności cen. Politykę pieniężną państwa prowadzi bank centralny lub inna instytucja rządowa upoważniona do realizacji tej funkcji. Oddziałuje ona na poziom podaży pieniądza oraz na kursy walutowe."
"Jako, że bank centralny nie ma możliwości bezpośredniego oddziaływania na poziom cen, koncentruje się na określaniu i realizacji celów operacyjnych. Określa zatem poziom zmiennych, do których przeważnie zalicza się podaż pieniądza, stopę procentową, kurs walutowy, nominalny PKB oraz prognozę inflacji – pełnią one rolę wskaźników polityki pieniężnej. Ich wrażliwość pozwala na łatwiejsze określenie, czy prowadzona przez bank centralny polityka jest ekspansywna, czy raczej restrykcyjna w stosunku do danego okresu."
polityka pieniężna
Spis treści
Polityka pieniężna
Polityka pieniężna (inaczej polityka monetarna) - systematyczne działania mające na celu zapewnienie stabilności cen. Politykę pieniężną państwa prowadzi bank centralny lub inna instytucja rządowa upoważniona do realizacji tej funkcji. Oddziałuje ona na poziom podaży pieniądza oraz na kursy walutowe.
Cele polityki monetarnej banku centralnego:
Cel finalny (główny i nadrzędny) - jest to odpowiednio zdefiniowany cel ogólnogospodarczy wynikający z realizacji polityki ekonomicznej danego kraju. Przykładowo w Polsce celem finalnym NBP jest „utrzymanie stabilnego poziomu cen przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej rządu o ile nie ogranicza to realizacji tego celu” (Ustawa o NBP z 1997 r.).
Cel pośredni - wyznaczenie określonej kategorii ekonomicznej, która pozostaje w stabilnej relacji z celem finalnym. Przykładowo w Polsce NBP stosuje strategię bezpośredniego celu inflacyjnego, choć dopiero w 2004 r. Rada Polityki Pieniężnej ustaliła wysokość owego celu inflacyjnego na 2,5 proc. z możliwością odchylenia do 1 punktu procentowego w górę lub w dół. Oznacza to, że roczny wskaźnik CPI powinien w każdym miesiącu znajdować się jak najbliżej 2,5 proc.
Cele operacyjne, które zależą od celu finalnego i powinny wpływać na cel pośredni:
Kontrola stóp procentowych;
Kontrola przyrostu podaży pieniądza;
Stabilizowanie poziomu kursu walutowego;
Kształtowanie masy pieniądza rezerwowego;
Kształtowanie poziomu stóp procentowych.
Rola banku w celach operacyjnych
Działania banku centralnego w ramach celów operacyjnych można podzielić na:
Politykę restrykcyjną (twardą), której celem jest zmniejszanie podaży pieniądza poprzez sprzedaż papierów wartościowych na otwartym rynku, podwyższanie stóp procentowych, zmiany poziomu rezerw obowiązkowych - jest to polityka antyinflacyjna.
Politykę ekspansywną (miękką), której celem jest zwiększanie podaży pieniądza poprzez zakup papierów wartościowych na otwartym rynku, obniżanie stóp procentowych, obniżanie poziomu rezerw obowiązkowych.
Strategie realizacji celów
Jako, że bank centralny nie ma możliwości bezpośredniego oddziaływania na poziom cen, koncentruje się na określaniu i realizacji celów operacyjnych. Określa zatem poziom zmiennych, do których przeważnie zalicza się podaż pieniądza, stopę procentową, kurs walutowy, nominalny PKB oraz prognozę inflacji - pełnią one rolę wskaźników polityki pieniężnej. Ich wrażliwość pozwala na łatwiejsze określenie, czy prowadzona przez bank centralny polityka jest ekspansywna, czy raczej restrykcyjna w stosunku do danego okresu.
W zależności od tego, jaki cel pośredni zostanie obrany wyróżnia się:
(…)
… dyskontowa - zmiana oficjalnej stopy redyskontowej;
Operacje otwartego rynku - sprzedaż lub skup papierów wartościowych z rynku;
Kontrola rezerw obowiązkowych - regulacja poziomu rezerw obligatoryjnie gromadzonych przez banki;
Instrumenty typu administracyjnego- związane z bezpośrednią kontrolą banku centralnego nad systemem bankowym - np. racjonowanie kredytów.
Polityka pieniężna oparta na ilościowej teorii pieniądza I. Fishera
Polityka ta nazywana jest czasem polityką pasywną i kieruje się zasadą dostosowywania wielkości podaży pieniądza do zmian w realnej podaży wszelkich dóbr i usług. Według teorii Fishera można to osiągnąć poprzez wykorzystywania ilościowych i jakościowych pośrednich instrumentów polityki pieniężnej, bez ingerencji w mechanizm rynku. Pierwszy rodzaj instrumentów określa kwotę…
… od tego, czy jest wykorzystywana do pobudzenia, czy do przyhamowania aktywności gospodarczej, przy czym jest ona większa w przypadku działań restrykcyjnych, m.in. z następujących powodów:
Mnożnik wkładów jest wyższy przy zmniejszaniu niż przy zwiększaniu bazy monetarnej.
Taki sam efekt wywołuje „dolna granica” nominalnych stóp procentowych, ponieważ nie jest ona zazwyczaj ujemna, a nawet nie może - jeśli znajdujemy…
… na ceny kredytów;
Oddziaływanie na kurs walutowy (ang. exchange rate targeting) - uwzględnianie jego wpływu na ceny eksportu i importu oraz pośredniego wpływu na poziom cen krajowych;
Oddziaływanie na dochód nominalny (ang. nominal income targeting) - uzależnianie polityki pieniężnej od dochodu nominalnego;
Strategię bezpośredniego celu inflacyjnego (ang. direct inflation targeting) - dążenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)