To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Połączenia śrubowe
Śruby w połączeniach drewnianych elementów konstrukcyjnych są stosowane w przypadkach nietypowych, najczęściej jako łączniki stężające. W takich przypadkach należy korzystać ze śrub znormalizowanych dostosowanych do typowych podkładek i nakrętek. Śruby o średnicy mniejszej niż 6 cm rozmieszcza się wg układu połączeń przewidzianego dla gwoździ, natomiast śruby o większej średnicy wg układu jak dla sworzni.
Jeżeli element jest narażony na odrywanie, należy stosować wkręty. Minimalna średnica wkrętów wynosi 4 mm. Wkręty powinny być wkręcane w otwory głębokości równej 0,8 długości wkręta i średnicy o 2 mm mniejszej niż średnica wkręta. Rozmieszcza się je tak jak gwoździe wg układów przestawnego i prostokątnego. W konstrukcjach drewnianych, w których połączenia sworzniowe nie wystarczają do przeniesienia sił, stosuje się wkładki. Rozkładają one duże siły na większą powierzchnię. Najczęściej używanymi wkładkami są pierścienie zębate wciskane (rys. 8.14) lub płytki kolczaste (rys. 8.15). Stosuje się pierścienie:
— jednostronne,
— dwustronne,
— typu Bistyp. Nośność i rozmieszczenie pierścieni przyjmuje się wg danych producenta potwierdzonych w dokumentach dopuszczających je do stosowania w budownictwie.
Wszystkie pierścienie ściąga się śrubami. Dzięki przeponie pierścienie są równomiernie wciskane w oba łączone elementy (rys. 8.16).
W przypadku użycia płytek kolczastych złącza nie trzeba wzmacniać śrubami, ponieważ łączone elementy są utrzymywane siłami tarcia. Najprościej wykonuje się złącze na skowy, w przypadku którego wystarczy dopasować styki łączonych elementów. Rozróżnia się skowy:
— gładkie - do łączenia elementów na długości lub krzyżujących się,
— gwoździowe - do łączenie elementów takiej samej szerokości.
Skowy są najczęście stosowane do łączenia elementów klejonych.
Wszystkie złącza łącznikowe powinny być wykonane na podstawie rysunków technicznych z podaniem rozmieszczenia gwoździ, sworzni bądź wkładek.
Największą zaletą złączy na klej jest, że przy ich wykonywaniu nie zmniejsza się przekrój łączonych elementów. Połączenia takie są sztywne i umożliwiają skonstruowanie elementu praktycznie o dowolnym kształcie, z bali lub desek.
Twardnienie kleju w normalnych temperaturach trwa od kilku do kilkudziesięciu minut. Należy przy tym utrzymywać stałe warunki temperaturowo-wilgotnościowe. Dlatego elementy klejone wykonuje się tylko w zakładach specjalistycznych. Kleje stosowane w takich połączeniach powinny być odporne na zawilgocenie i zagrzybienie. W przypadku elementów łączonych na klej należy pamiętać o ścisłym przyleganiu łączonych powierzchni.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)