Podział czucia I. Podział czucia Sherringtona: 1. Czucie powierzchniowe (eksteroceptywne): ból, dotyk, uścisk, zimno, ciepło, 2. Czucie głębokie (proprioceptywn): odbierane z mięśni, ścięgien, powierzchni stawo-
wych, czyli z układu ruchu oraz z narządu równowagi, 3. Czucie trzewne (interoceptywne): z narządów wewnętrznych, 4. Czucie teleceptywne (specjalne) jest to odbiór informacji z narządów zmysłów. Bodź-
ce działające na receptory narządów zmysłu są odległe ciału i dlatego tele (to raczej źródło bodźca jest odległe). II. Podział czucia kliniczny: 1. Czucie powierzchniowe (eksteroceptywne), 2. Czucie głębokie (proprioceptywne). III. Podział czucia według Heada: 1. Czucie epikrytyczne - pozwala na subtelną, przestrzenną lokalizację działających bodźców i oceny siły ich oddziaływania. Przewodzone jest grubymi, zmielinizowa-
nymi włóknami, 2. Czucie propatyczne - mało specyficzne, rozlane, związane z działaniem czynników uszkadzających, które są określane jako bodźce nocyceptywne. Czucie bólu, skrajnych temperatur i propatyczne czucie dotyku, 3. Czucie głębokie. Zakończenia dendrytyczne są dostosowane do odbioru określonego bodźca. Bodziec, który działa na receptor nazywamy specyficznym lub adekwatnym. Każdy receptor można też po-
budzić nie adekwatnym, ale energia w nim zawarta musi być bardzo duża. Niezależnie od tego, jak pobudzony jest receptor, to ich pobudzenie daje określony odbiór czucia. Możemy pobudzić także drogi nerwowe dośrodkowe. Teoria Millera - energii przenoszonej z receptorów - prawo swoistej energii zmysłów - in-
formacja jest kodowana jako impuls.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)