To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawy odpowiedzialności karnej w prawie feudalnym Odpowiedzialność przedmiotowa (obiektywna) prawo germańskie pomijało czynnik subiektywny - nastawienie sprawcy i jego wola
dla kwalifikacji prawnej przestępstwa liczył sie przede wszystkim wywołany nim skutek - czyli zmiana w świecie zewnętrznym - zewnętrzny efekt cznu sprawcy decydował o tym, że ponosił on karę nieależnie od tego, czy jego działanie było zamierzone czy nie
prywatnoprawny system kar kompozocyjnych był zorientowany na sankcję w postaci pieniężnego odszkodowania, którego wycena zależałą głównie od skutku przestępstwa, a nie od oceny samego przestępczego zachowania sięsprawcy
podstawą zastosowania kary pieniężnej, nie był stopień winy sprawcy, lecz przede wszytkim szkoda powstała w wyniku jego działania - a zatme warunkiem odpk było występinie jakiegokolwiek powiązania między czynem sprawcy a skutkiem wywołanym jego postępowaniem
i tak: 1) wg Edyktu Rotara (643) ścinajacy drzewo spowodowałby śmierć kogoś, to ponosi karę pieniężną w postaci całego wergeldu - ale wykluczono możliwość zastosowana krwawej zemsty wobec sprawcy - gdyż uczynił to niechcący (a zatem prawo longobardzkie w pewnym stopniu uwzględniało aspekt braku winy po stronie sprawcy przestępstwa jako okoliczność pozbawiającą pokrzywdzonego prawa do wróżdy) 2) podobnie w Lex Saxonum 803 - za przypadkowe przestępstwo - zwolnienie jedynie z zapłaty pieniężnej kary państwowej 3) prawo saskie rozróżniało przestępstwa popełnione w złym zamiarze, nieumyślne i przypadkowe -zróżnicowanie to wpływało na rozmiar i charakter kary (od kary śmierci do kary pieniężnej)
można przyjąć, że aż do XI wieku indywidualna wina sprawcy przestępstwa nie była brana pod uwage jako konieczna przesłanka odpowiedzialności karnej Odpowiedzialność podmiotowa (subiektywna) zmiana podstaw odpowiedzialności karnej z przedmiotowej na podmiotową poświadczają liczne zbiory prawa wydawane od XIII wieku - była skutkiem oddziaływania glosatorów (recepcja rzymskiego prawa karnego) jak i średniowiecznej kanonistyki
rzymsko-kanoniczne elementy prawa karnego zaczęły przenikać do statutów miast włoskich i do wydawanych przez władzę kościelną oraz świeckie pokojów bożych i ziemskich
prawo rzymskie kładło nacisk na podmiotowąstronę przestępstwa - w przestępstwie liczy się wina, nie skutek
teoria winy została opracowana przez bolońską szkołę prawa i kanonistów 1) najwcześniej przyjęta przez komuny włoskie - nakazują one przy określaniu odpk sprawcy uwzględnić zamiar, świadomość i wolę dokonania przestępstwa - kierowały więc uwagę na psychiczne nastawienie, nie na skutek 2) sprawca ponosił karę ze względu na to, czy działał ze złą wolą, podstępienie oraz ze śiadomością skutków swego działania
(…)
… jak morderca" -> za istotę przestępstwa uznano zamiar sprawcy - np. wola zabicia drugiej osoby, a nie wywołane jego działaniem skutki tj. Zadanie ran pokrzywdzonemu
Obrona konieczna i stan wyższej konieczności:
obrona konieczna jako okolicznośc wyłączająca bezprawność czynu przestępnego, wyraża się, w tym, że ktoś odpierając bezprawny bezpośredni atak, wyrządza krzywdę napastnikowi i nie ponosi za to odpowiedzialności karnej
pierwotne prawa germańskie nie znały takiej konstrukcji - wg Edyktu Rotara, ten kto zabiłw obronie własnej, płacił normalny wergeld -> ale zezwalał na zabicie złodzieja schwytanego na groacym uczynku
Edykt Liupranda przyjmował obronę konieczną, ale nie uznawał jej całkowitej bezkarności
z czasem obrona konieczna znajduje miejsce we wszystkich spisach prawa zwyczajowego -> miały…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)