Podstawowe zasady i metody rachunkowości - omówienie (sem II)

Podstawowe zasady i metody rachunkowości
Zasady rachunkowości zostały określone w ustawie o rachunkowości (art.4-8 ustawy). Do podstawowych zasad
należą:
 Zasada wiernego i rzetelnego obrazu (wiarygodności) – rachunkowość ma odzwierciedlać rzeczywistość
gospodarczą w sposób zgodny z prawdą, jasny, rzetelny, wiarygodny;
 Zasada ciągłości – polega na ciągłym stosowaniu przyjętych zasad (sposobów wyceny majątku, liczenia wyniku
finansowego) w celu otrzymania ich porównywalności w poszczególnych okresach;
 Zasada kontynuacji działania – przyjmuje, że podmiot nie zamierza, ani nie jest zmuszony do likwidacji lub
znacznego ograniczenia skali działalności;
 Zasada istotności – nakazuje ujęcie w systemie rachunkowości (ewidencji, sprawozdaniach) wszystkich zdarzeń i
faktów wpływających w istotny sposób na ocenę działalności i sytuacji finansowej podmiotu gospodarczego oraz
na podejmowanie decyzji;
 Zasada memoriałowa – wymaga, aby w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym były ujęte wszystkie
zdarzenia gospodarcze, które miały miejsce w jednostce w danym okresie;
 Zasada współmierności – oznacza merytoryczną i czasową zgodność kosztów (strat) z przychodami (zyskami),
uwzględnianą w procedurze liczenia wyniku finansowego, osiągniętego przez jednostkę w danym okresie;
 Zasada ostrożnej wyceny – oznacza wycenę majątku (aktywów i pasywów) w oparciu o rzeczywiście poniesione
na ich nabycie (wytworzenie) ceny (koszty) z zachowaniem zasady ostrożności, aby nie został zniekształcony
wynik finansowy;
 Zasada zakazu kompensat – oznacza konieczność oddzielnego wykazywania w sprawozdaniu finansowym
kategorii ważnych dla jasnego obrazu ekonomicznego jednostki;
Podstawowe metody rachunkowości to:





metoda podmiotowa – wszystkie zdarzenia gospodarcze są interpretowane i rejestrowane w rachunkowości z
punktu widzenia tej jednostki, której dane zdarzenie dotyczy;
metoda bilansowa – sposób rozumowania polegający na poszukiwaniu oraz ustalaniu równowagi między
ilościowymi cechami obserwowanych przedmiotów i zjawisk; wyraża się w podwójnej obserwacji majątku
jednostki oraz zdarzeń, powodujących zmiany w tym majątku;
metoda momentów i okresów sprawozdawczych – umożliwia ścisłe liczbowe określenie w dowolnym wybranym
momencie wielkości majątku, jakim dysponuje jednostka i źródeł jego pochodzenia oraz rozmiarów procesów
gospodarczych, jakie miały miejsce między następującymi po sobie momentami;
metoda grupowania – opiera się na dokonywaniu selekcji i klasyfikacji; o ile każde zdarzenie w rachunkowości
jest ujmowane odrębnie, poprzez zapis jego cech identyfikacyjnych, to w sprawozdaniu finansowym
poszczególne pozycje przedstawia się jako pogrupowane, syntetyczne kategorie ujęte według określonych
kryteriów;
metoda wyceny – pozwala na selekcję przedmiotów i zjawisk zgodnie z kryterium wartości, gdyż miernik
pieniężny jest podstawowym miernikiem w rachunkowości (jednostki naturalne są jedynie jednostkami
pomocniczymi);
1
... zobacz całą notatkę