To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawowe elementy dźwignic
Konieczność unoszenia w czasie montażu na ogół znacznych ciężarów wymusza stosowanie do tych prac urządzeń mechanicznych, które powinny być we właściwy sposób dobrane i przygotowane do pracy. Sprzęt montażowy dzieli się na:
— maszyny główne montażowe (podstawowe) służące do unoszenia i opuszczania elementów; są to z reguły maszyny z rodzaju dźwignic,
— sprzęt pomocniczy, który ułatwia wykonanie wyżej wymienionych operacji. W maszynach montażowych, jak również w niektórych rodzajach sprzętu pomocniczego, występują elementy, od których zależy prawidłowy przebieg montażu.
Haki (rys. 10.8) są to znormalizowane elementy stanowiące integralną część maszyn montażowych. Są one montowane na wysięgnikach żurawi montażowych, wózkach suwnic lub w zawiesiach linowych. Wielkością charakterystyczną haków jest ich udźwig, czyli masa, jaką można na nich zawiesić. Udźwig haków jednorożnych wynosi od 0,3 do 100 t, a haków dwurożnych od 5,0 do 100 t. Do robót montażowych można używać jedynie haków posiadających atest wytwórcy. Krążki wykonane zwykle z żeliwa, rzadziej ze staliwa to najprostsze urządzenia podnośne. Służą one również do kierowania ruchem lin w wielu maszynach montażowych. Krążek ma na obwodzie zagłębienie, w którym porusza się lina. Średnica krążka, wielkość zagłębienia i średnica współpracującej z krążkiem liny muszą być odpowiednio dobrane. Krążek jest osadzony na ułożyskowanej osi. Na krążku stałym (rys. 10.9a), zmienia się kierunek przebiegu liny. Stosując krążek ruchomy (rys. 10.9b), zmniejsza się wielkość siły w linie. Przy obliczaniu niezbędnej siły, którą należy przyłożyć do liny przewleczonej przez krążek, trzeba uwzględnić współczynnik sprawności krążka. Takie współczynniki zestawiono w tablicy 10.1. Krążek wraz z osią nazywa się zbloczem. Jeżeli zblocze połączy się z hakiem za pomocą obejm, otrzyma się zblocze hakowe. Obejma zblocza może pomieścić jeden lub kilka krążków (rys. 10.10), ale nie więcej niż pięć. Wielkością charakterystyczną zblocza jest udźwig, którego nie wolno przekraczać. Wielokrążek (rys. 10.11) otrzymuje się, łącząc co najmniej dwa krążki nieruchome z dwoma krążkami ruchomymi. Siła przyłożona do wielokrążka celem przemieszczenia ładunku z jego użyciem jest teoretycznie tyle razy mniejsza od sity potrzebnej do uniesienia bezpośredniego, ile pasm liny opasuje oba zblocza. Podobnie jak przy obliczeniach pojedynczych krążków, wyliczając silę w linie obsługującej wielokrążek, trzeba uwzględnić opory ruchu całego układu. Szczególnie, jeśli zawiera on w sobie dodatkowe krążki kierunkowe. W tablicy 10.2 podano współczynniki określające wielkość siły w linie w zależności od schematu wielokrążka i liczby współpracujących z nim krążków kierunkowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)