To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PLATON Platon był uczniem Sokratesa, założył własną szkołę filozoficzną w pobliżu Aten, w gaju oliwnym, początkowo poświęconym Akademosowi, herosowi z mitologii greckiej. Stąd właśnie szkoła Platona nazwana została Akademią. W krótkich słowach możemy stwierdzić, że Platon zajmował się zależnością między tym, co wieczne i niezmienne, a tym, co „płynie”. Platon uważał, że poza „światem zmysłowym” musi istnieć odrębna rzeczywistość. Nazwał ją światem idei. Tu właśnie znajdują się wieczne i niezmienne „wzorce”, kryjące się za zjawiskami, które napotykamy w przyrodzie. Ten godny uwagi pogląd nazywamy platońską teorią idei. Rozpoznanie świata polega bowiem na głębokim wnikaniu w jego struktury. Jeżeli chcemy zrozumieć rzeczywistość należy przebić się przez wrażenia zmysłowe. Istota rzeczy jest bowiem ukryta i możliwa do poznania jedynie poprzez intelekt .
Platon chciał przedstawić to, jak ludzie wyobrażają sobie sposób rozumienia świata. Zrobił to korzystając z tzw. metafory jaskini. W jaskini mieszkają ludzie, którzy są przytwierdzeni do podłoża kajdanami. Ogień, stanowiący źródło światła powoduje, że na ścianie przed nimi pojawiają się cienie postaci z kajdanami. Co będzie dla nich realną rzeczywistością? Świat cieni. Platon pyta: co stałoby się, gdyby mogli się odwrócić? Byłby to dla nich niewątpliwie szok. Nie ma możliwości poznania świata za pomocą zmysłów, ponieważ świat jest bardziej złożony niż się nam wydaje. To, co Platon przedstawia w swojej paraboli jaskini, to droga filozofa od złudnych domysłów do prawdziwych idei, które kryją się za wszystkimi zjawiskami przyrody. Podobnie jest z obiektami matematycznymi. Na przykład cyfra „3” istnieje jako obiekt w czasoprzestrzeni (nie ginie i nie powstaje). Ta „3” jest uniwersalna dla wszystkich. Obiekty te w zadziwiający sposób istnieją. Nie uda nam się zrozumieć naszego świata bez tamtego świata. Platon uważa, że mamy przed sobą rzeczywistość świata odbieraną za pomocą zmysłów. Na przykład liczby nie istnieją jak człowiek, ale nie są też całkowitymi abstraktami. Nie istnieją w czasie i przestrzeni, można je uchwycić jedynie za pomocą wglądu intelektualnego, nie są także zależne od indywidualnego postrzegania. Platon uważa, że matematyka jest tylko pewnym obszarem rzeczywistości. Wolność jest absolutna i nikt nie wpłynie na to, co myślimy. Grecy uważają, że rzeczywistość nie ogranicza się jedynie do tego co widać . Platon twierdził, że to, co widzimy to część rzeczywistości, ale nie całość, ponieważ poza tym, co widzimy, istnieje także inny świat . Świat jako całość jest niesamowitym, specyficznym porządkiem. Stąd muszą istnieć zasady tego porządku, których nie sposób dostrzec. Odpowiedź na to, jakie są to zasady należy do nauki. Należy uwierzyć, iż ten świat istnieje i próbować się do niego dostać, a gdy się to uda, to zrozumiemy istotę rzeczy. To, co nie widoczne jest bardziej fundamentalne niż to co widać, bo świat widzialny opiera się na tym niewidzialnym.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)