Planowanie przestrzenne w Polsce zorganizowane jest na trzech poziomach: krajowym, wojewódzkim (regionalnym) oraz gminnym (lokalnym). Na poziomie krajowym eksponowane są elementy zagospodarowania przestrzennego decydujące o spójności państwa unitarnego i charakterze współpracy międzynarodowej. Planowanie jest bardzo ogólne, ukształtowane jako koncepcja. Poziom regionalny wydobywa swoiste cechy poszczególnych obszarów kraju, wskazuje na zróżnicowane przestrzennie ograniczenia i predestynacje rozwoju. Na poziomie lokalnym tworzone są podstawy merytoryczne i formalnoprawne realizacji przedsięwzięć przewidywanych na wszystkich poziomach planowania przestrzennego. Są to plany szczegółowe. Przyczyny takiego podziału: Podstawowym założeniem systemu planowania przestrzennego jest spójność planów ze strategiami rozwoju traktowanymi jako założenia społeczne i gospodarcze. Trzy poziomy planowania przestrzennego mają w stosunku do siebie charakter komplementarny, tworząc układ zhierarchizowany.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)