Plan osi podłużnej

Nasza ocena:

5
Pobrań: 21
Wyświetleń: 672
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Plan osi podłużnej - strona 1 Plan osi podłużnej - strona 2 Plan osi podłużnej - strona 3

Fragment notatki:

Plan osi podłużnej.
Prosty rzut osi podłużnej budowli podziemnej, w tym także tu­nelu jest najbardziej korzystny pod każdym względem. Stosowania łuków w planie tu­nelu należy unikać z następujących przyczyn: • zmniejszają widoczność pojazdów,
• wymagają poszerzenia skrajni budowlanej,
• wpływają na zwiększenie objętości robót i kosztów budowy,
• komplikują trasowanie osi i wykonawstwo robót podziemnych,
• utrudniają eksploatację obiektu, zwłaszcza jego przewietrzanie na skutek zwięk­szenia oporu przepływu powietrza.
Konieczność poszerzenia skrajni budowlanej tuneli kolejowych wynika z poprzecz­nego nachylenia torowiska w celu wyeliminowana siły odśrodkowej, a tym samym od­chylenia od pionu skrajni taboru, a także ze sztywności podwozia pojazdów szynowych, które wysuwają się poza normalną skrajnię budowlaną (rys. 3.17):
• przód i tył pojazdu na zewnątrz łuku,
• środek pojazdu do wewnątrz łuku. W tunelach dwutorowych należy uwzględnić poszerzenie międzytorza.
Poszerzenie tuneli samochodowych może być niezbędne w celu uzyskania odpowie­dniej widoczności pojazdów na odcinku nie mniejszym niż droga hamowania wynika­jąca z maksymalnej dopuszczalnej prędkości ruchu (rys. 3.18), zwłaszcza w tunelach wielopasmowych.
Nie zawsze jednak udaje się uniknąć łuków, zwłaszcza dla złożonej budowy morfo­logicznej terenu lub przy złożonej sieci komunikacyjnej, na przykład sieci metra. Trzeba wówczas dążyć do tego, aby liczba łuków była jak najmniejsza, ich długości możliwie niewielkie, a promienie jak największe. W każdym razie krzywizny łuków w tunelach nie mogą być większe niż przyjęte dla trasy otwartej, na powierzchni terenu. Ocenia się minimalne promienie łuków w granicach:
• tunele kolejowe 400-150 m,
• metro 200—60 m,
• tunele samochodowe 300-100 m, przy czym promienie zbliżone do mniejszej granicy przedziału stosuje się w wyjątko­wych, szczególnie niekorzystnych sytuacjach terenowych. Kształtowanie całego ukła­du podziemnej sieci komunikacyjnej wymaga zastosowania nowoczesnych metod opty­malizacji wspomaganej techniką komputerową. Cele optymalizacji mogą być różne i należy do nich dochodzić etapami na wielu zróżnicowanych poziomach projektowa­nia technicznego.
Najprostszym przykładem kształtowania mini sieci może być pierścieniowy i gwie­zdny układ przejść podziemnych pod skrzyżowaniem ulic (rys. 3.19). Celem optymali­zacji takiego przejścia powinna być minimalizacja drogi przebytej przez trzy rodzaje potoków ruchu:
* potok pieszych przekraczających ulice równolegle lub prostopadle do ich osi
• potok pieszych przekraczających skrzyżowanie po przekątnej Ny ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz