To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Plan osi podłużnej.
Prosty rzut osi podłużnej budowli podziemnej, w tym także tunelu jest najbardziej korzystny pod każdym względem. Stosowania łuków w planie tunelu należy unikać z następujących przyczyn: • zmniejszają widoczność pojazdów,
• wymagają poszerzenia skrajni budowlanej,
• wpływają na zwiększenie objętości robót i kosztów budowy,
• komplikują trasowanie osi i wykonawstwo robót podziemnych,
• utrudniają eksploatację obiektu, zwłaszcza jego przewietrzanie na skutek zwiększenia oporu przepływu powietrza.
Konieczność poszerzenia skrajni budowlanej tuneli kolejowych wynika z poprzecznego nachylenia torowiska w celu wyeliminowana siły odśrodkowej, a tym samym odchylenia od pionu skrajni taboru, a także ze sztywności podwozia pojazdów szynowych, które wysuwają się poza normalną skrajnię budowlaną (rys. 3.17):
• przód i tył pojazdu na zewnątrz łuku,
• środek pojazdu do wewnątrz łuku. W tunelach dwutorowych należy uwzględnić poszerzenie międzytorza.
Poszerzenie tuneli samochodowych może być niezbędne w celu uzyskania odpowiedniej widoczności pojazdów na odcinku nie mniejszym niż droga hamowania wynikająca z maksymalnej dopuszczalnej prędkości ruchu (rys. 3.18), zwłaszcza w tunelach wielopasmowych.
Nie zawsze jednak udaje się uniknąć łuków, zwłaszcza dla złożonej budowy morfologicznej terenu lub przy złożonej sieci komunikacyjnej, na przykład sieci metra. Trzeba wówczas dążyć do tego, aby liczba łuków była jak najmniejsza, ich długości możliwie niewielkie, a promienie jak największe. W każdym razie krzywizny łuków w tunelach nie mogą być większe niż przyjęte dla trasy otwartej, na powierzchni terenu. Ocenia się minimalne promienie łuków w granicach:
• tunele kolejowe 400-150 m,
• metro 200—60 m,
• tunele samochodowe 300-100 m, przy czym promienie zbliżone do mniejszej granicy przedziału stosuje się w wyjątkowych, szczególnie niekorzystnych sytuacjach terenowych. Kształtowanie całego układu podziemnej sieci komunikacyjnej wymaga zastosowania nowoczesnych metod optymalizacji wspomaganej techniką komputerową. Cele optymalizacji mogą być różne i należy do nich dochodzić etapami na wielu zróżnicowanych poziomach projektowania technicznego.
Najprostszym przykładem kształtowania mini sieci może być pierścieniowy i gwiezdny układ przejść podziemnych pod skrzyżowaniem ulic (rys. 3.19). Celem optymalizacji takiego przejścia powinna być minimalizacja drogi przebytej przez trzy rodzaje potoków ruchu:
* potok pieszych przekraczających ulice równolegle lub prostopadle do ich osi
• potok pieszych przekraczających skrzyżowanie po przekątnej Ny
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)