To tylko jedna z 17 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
05.03.13r.
LITERATURA:
• E. Jarosz „Ponowoczesne konteksty liberalizm a preferencje młodzieży akademickiej
wobec wybranych aspektów stylów życia”, Katowice 2006
• E. Jarosz, E. Wysocka „Diagnoza psychologiczna. Podstawowe problemy i
rozwiązania”, Warszawa 2006
• D. Raś „O poprawie winowajców w więzieniach i zakładach dla nieletnich”,
Katowice 2006
• E. Jarosz „Przemoc wobec dzieci. Reakcje środowisk szkolnych”
• A. Rodziewicz-Winnicki „Pedagogika społeczna u schyłku XX wieku” Zagadnienia
wybrane, Katowice 1992
LITERATURA PODSTAWOWA:
• M. Cichosz „Polska pedagogika społeczna w latach 1945-2003. Wybór tekstów
źródłowych” Tom I,II
• E. Górnikowska-Zwolak, A. Radziewicz „Pedagogika społeczna w Polsce – między
stagnacją a zaangażowaniem” Tom I,II
• A. W. Janke „Pedagogika rodziny u progu XX wieku. Rozwój, przedmiot, obszary
refleksji i badań”
• S. Kawula „Człowiek w relacjach socjopedagogicznych”
• S. Kawula „Pedagogika społeczna – dokonania, aktualności, perspektywy” Podr.
Akademicki dla pedagogów
• S. Kawula, E. Marynowicz-Hetka, A. Przecławska „Pedagogika społeczna w
perspektywie europejskiej”
Pedagogika społeczna
• To dział (subdyscyplina) pedagogiki zajmujący się problematyką środowiskowych
uwarunkowań procesu wychowawczo-opiekuńczego (np. niepowodzenia szkolne,
wagary, drugoroczność, problemy wychowawcze, patologie społeczne, brak
wsparcia) oraz rozwoju człowieka w różnych okresach (rozwój człowieka
uzależniony jest od różnych etapów życiowych, które charakteryzują daną jednostkę
w różnym okresie życia).
•
To dział pedagogiki oraz dyscyplina naukowa zajmująca się środowiskowymi
uwarunkowaniami procesu opiekuńczo-wychowawczego i rozwoju człowieka w
różnych fazach jego życia. Od czasu nowego uczestnictwa po kres życia.
Podstawowe środowiska:
a) środowisko lokalne
b) grupy rówieśnicze
c) organizacje społeczne
d) stowarzyszenia kulturowe
e) zakłady pracy
CELE I ZADANIA
Cele:
1) Kształtować refleksyjną postawę wobec aktualnych i przyszłych problemów
społecznych i edukacyjnych
2) Doskonalenie postaw i zachowań innowacyjnych wobec ewolucyjnych problemów
społecznych i pedagogicznych
Zadania:
1) Analiza uwarunkowań społecznych,
2) Opracowanie strategii wychowawczych i animacyjnych wspierający rozwój jednostki
3) Wyrównanie szans (oświatowych, kulturowych i socjalnych)
KOMPETENCJE:
Prakseologiczne – skuteczność działania, skuteczność w planowaniu, w
organizowaniu, w kontroli i ocenie
Komunikacyjne – wyrażają się skutecznością zachowań językowych i
niewerbalnych
- 55% komunikacja niewerbalna
- 38% ton i barwa głosu
- 7% komunikacja werbalna
Współdziałania – manifestuje się skuteczność zachowań „pro społecznych”
(zachowania, które mają przynieść korzyści innej osobie, np. wolontariat). Jeżeli
zachowania podejmowane są w celu własnych korzyści to określa się je jako
„pseudospołeczne” .
WARUNKI ZACHOWANIA PRO SPOŁECZNEGO:
– trzeba umieć rozpoznać czyjąś potrzebę
– uznajemy, że ta potrzeba da się zaspokoić
– dokonujemy oceny kosztów tej potrzeby
ŹRÓDŁA TYCH ZACHOWAŃ:
• Stan emocjonalny, nasza wiedza skłania nas do myślenia, że jesteśmy potrzebni
innym. Wewnętrznie przyjęcie sobie zakazu działania na rzecz innych.
• Norma wzajemności – dobro wysyłane do kogoś, powraca do nas
• Tworzy więzi osobiste (przyjaźń, miłość, sympatia
• Traktowanie innych osób jako autonomicznej wartości
Zachowanie – każda dająca się zaobserwować reakcja na bodźce z otoczenia. Możemy je
usytuować n
(…)
… wychowania:
- wychowanie moralne
- wychowanie umysłowe
- wychowanie estetyczne
- wychowanie fizyczne
ROZWÓJ PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ
Pedagogika społeczna rozwinęła się na zachodzie w połowie XIX w. W Polsce jej rozwój
przypada na okres międzywojenny (1908-1910). Twórcą pedagogiki społecznej jest Helena
Radlińska.
Książki H. Radlińskiej:
– „Wstęp do pedagogiki społecznej”
– „Stosunek wychowawczy do środowiska…
… jej zdobycia takich kwalifikacji, takich systemów wartości i
osiągnięcia takiego rozwoju osobowości, aby się mogła stać pełnowartościowym
członkiem społeczeństwa. (socjalizacja pierwotna)
– Ogół zmian zachodzących w jednostce pod wpływem oddziaływań społecznych,
umożliwiających jej stopniowe stawanie się pełnowartościowym członkiem
społeczeństwa. (socjalizacja wtórna)
Wśród owych praktyków znalazł…
…) wzmacniające
c) osłabiające
d) spontaniczne
TYPOLOGIE GRUP SPOŁECZNYCH
1. Ogólny podział
- zwarte
- luźne
- okazyjne
2. Ze względu na wiek członków
- rówieśnicze
- zróżnicowane
3. Ze względu na płeć
- jednorodne
- mieszane
4. Ze względu na społeczną podstawę ich istnienia:
- celowe – grupy wtórne
- spontaniczne – grupy pierwotne
FUNKCJE GRUPY RÓWIEŚNICZEJ WG MISZTALA
• Makrospołeczne
- wyznaje określony…
… nawiązywania przez ziemiaństwo i inteligencję kontaktów ze wsią, celem dźwignięcia chłopów na wyższy poziom kultury umysłowej, przez to świadomości narodowej. Praca organiczna - Herbert Spencer wysunął koncepcję traktowania społeczeństwa jako żywego organizmu, którego właściwe funkcjonowanie może zapewnić tylko prawidłowa działalność wszystkich organów. Aby społeczeństwa osiągały coraz wyższe stadia rozwoju…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)