Pedagogika - jak należy mówić

Nasza ocena:

3
Pobrań: 49
Wyświetleń: 672
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Pedagogika - jak należy mówić - strona 1 Pedagogika - jak należy mówić - strona 2 Pedagogika - jak należy mówić - strona 3

Fragment notatki:


Rozdz.1 JAK NALEŻY MÓWIC ABY DZIECI SŁUCHAŁY
Dzieci potrafią być gwałtowne i nierozważne, głośne i wymagajże. Matki i ojcowie potrzebują sensownych metod, aby uporać się z zachowaniem dzieci, które szkodzi potrzebom rodziców( w końcu rodzice TEZ maja potrzeby). Są dzieci, które żądają, aby ich potrzeby zostały zaspokojone, jednakże są przy tym bezwzględne wobec potrzeb rodziców (samolubne). Rodzice pozwolili im zająć uprzywilejowane miejsce. Dziecko-stanowi wtedy problem. Rodzice mogą:
Próbować bezpośrednio zmienić dziecko
Próbować zmienić otoczenie
Próbować zmienić samych siebie.
Ad. a) Można próbować zmieniać dziecko ale nie przez: rozkazywanie, zarządzanie, ostrzeganie przekonywanie czy radzenie. Rodzice często też osądzają, krytykują, zawstydzają czy pouczają dziecko. Wypowiedzi tego typu podają w wątpliwość charakter dziecka, podkreślają nieudolność, przypisują dziecku winę. Poniżające wypowiedzi mogą mieć złe skutki dla dziecięcego wyobrażenia o samym sobie, które właśnie jest w trakcie kształtowania się. Rodzice zazwyczaj „przekazują rozwiązanie” (czyli dziecko powinno robić dokładnie to co rodzic uważa za słuszne, nie dając dziecku żadnego wyboru). Gordon podkreśla, że powinni oni raczej przedstawić swoje UCZUCIA, pozostawić swobodę-wyjść z założenia, że dziecko będzie na tyle rozumne, aby uszanować uczucia rodziców. Mówi, aby kontrolować dzieci w sposób efektywny należy przyswoić sobie pojęcia tzw. „ wypowiedzi ” i „wypowiedzi ” . Wypowiedzi są skoncentrowane na dziecko np. „jesteś niegrzeczny (Ty)”, „chcesz zwrócić na siebie uwagę(Ty)”, „Co (ty) wyprawiasz?!” itd. Natomiast wypowiedzi powstają gdy rodzic mówi do dziecka nie o nim, tylko po prostu o tym jakie uczucia wzbudza jakieś jego zachowanie nie do przyjęcia. Np. „jestem załamana (ja), kiedy widzę, jak moja czysta kuchnia jest znów brudna”.
Wypowiedz są gorszym kodem do przekazania. Dziecko odczytuje je zazwyczaj w tym sensie co ono powinno zrobić (podanie rozwiązania) albo jak jest źle wychowane (obwinianie lub ocena). Wypowiedzi są skuteczniejsze dla wywarcia wpływu na dziecko, aby zmieniło swoje zachowanie, które jest nie do przyjęcia dla rodzica. Składają bowiem odpowiedzialność za zmianę zachowania w ręce dziecka, o wiele mniej prowokują do oporu, buntu, pomagają się dziecku rozwijać i przede wszystkim są szczerze. Trzeba pewnej odwagi aby stosować wypowiedzi -odkrywać swoje uczucia, wnętrze. Dla wielu rodziców jest znacznie łatwiej ukrywać swoje uczucia za wypowiedzią , która przypisuje winę dziecku niż odkryć swoje własne „bycie człowiekiem”. Natomiast szczerość i otwartość sprzyjają zażyłości.
WPROWADZENIE W ŻYCIE WYPOWIEDZI
Rodzice powinni przede wszystkim przekazywać dzieciom swoje pierwotne uczucia w wypowiedziach , niż dawać upust wtórnym, gniewnym uczuciom (np. pierwotnym odczuciem jest strach, który przeradza się w złość) . Powinni także pamiętać o wyrażaniu również pozytywnych odczuć w wypowiedziach , które często są zapominane, na rzecz tylko tych negatywnych.

(…)

… między rodzicami a dzieckiem. Konflikty mogą ludzi rozdzielać bądź przybliżać. Konflikt nie musi być czymś złym. Otwarcie uwewnętrzniony, przyjęty jako zjawisko naturalne- może być wręcz pożyteczny dla dziecka- zakładając jednak. Że zostanie on konstruktywnie opanowany. Decydującym czynnikiem jest sposób, w jaki konflikt zostanie opanowany.
W rodzinach najczęściej występuje walka o władzę. Istnieją 2 metody rozwiązania konfliktu:
Zwycięstwo- gdy to rodzic rozstrzyga na czym powinno polegać rozwiązanie. Gdy dziecku nie podoba się to rozwiązanie(a tak zazwyczaj się dzieje), rodzic najpierw używa perswazji (przekonuje, namawia dziecko), natomiast gdy to nie skutkuje, próbuje osiągnąć cel poprzez użycie władzy rodzicielskiej i autorytetu(groźba kary).
Porażka- występuje gdy ulegamy dziecku, stawia ono na swoim…
… jest strach, który przeradza się w złość) . Powinni także pamiętać o wyrażaniu również pozytywnych odczuć w wypowiedziach <ja>, które często są zapominane, na rzecz tylko tych negatywnych. Ad. b) Zmianę otoczenia stosuje się częściej wobec niemowląt i małych dzieci. Można m.in. wzbogacić otoczenie(kiedy dzieci są zajęte czymś interesującym, istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że coś „zbroja”), ograniczyć…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz