Pedagogika Dialogu Przedstawiciele: M. Buber, Lewina, J. Tischner, J. Tarnowski
Def. Pedagogika Dialogu jest nauką o wychowaniu opartą na metodzie dialogicznej Rodzaje dialogu : metoda, proces, postawa Formy dialogu: rzeczowy, personalny, egzystencjal ny ( przekraczanie granic)
Dialog jako spotkanie - Tarnowski -mówi o spotkaniu Równouprawnionych osobach Wychowawca-Wychowanek. Spot. Musi być autentyczne, nie da się go zaplanować. Postawa otwarta, oboje muszą być zaangażowani, obustronność relacji. Gadacz mówi o spot. Mistrza-Ucznia
Cechy dialogu: otwartość, autentyczność, odpowiedzialność, zaangażowanie, współodczuwanie, rozumienie, szczerość, osobowy wymiar, zobowiązanie do miłości, zainteresowanie. OBUSTRONNOŚĆ-bez niej nie ma dialogu, to podstawowy warunek
Nauczyciel musi być teoretykiem, praktykiem i uczniem równocześnie.
Pedagogika Personalistyczna Personalizm : wspólnota, osoba, wartość, godność osoby ludzkiej
Personalizm poszedł w dwóch kierunkach:
- teistyczny , I Maritain ( JA- Bóg Najwyższy)
-wolnościowy( agnostyczny) E. Mounier( JA- TY)
Najważniejszym w wychowaniu Personalistycznym jest uzdalnianie wychowanka do przejęcia kierowania własnym życiem. ZASADY: -dostrzeganie w każdym uczniu wartość podstawową i naczelną
- traktowanie U. podmiotowo
- nie odmawianie mu niezbędnych praw :do szacunku, wyrażania własnych
myśli , przenoszenie odp. Na siebie i dokonywanie wyboru
-wysoko cenić rozwój moralny i duchowy
METODY:
Osobiste pozytywne oddziaływanie ( autorytet)
- Motywacja pozytywna ( ,, Jak się cieszę , że to umiesz”)
-demaskowanie typowych zagrożeń ( alkohol, seks, sekty)
- egzekwowanie konsekwencji odnośnie swojego zachowani
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)