To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Parcie gruntu
Ogólne zasady obliczania parcia gruntu
Parcie gruntu uwzględnia się w obliczeniach wszystkich elementów konstrukcji, mających styczność z gruntem:
- przyczółków,
- filarów mostów,
- ścian oporowych.
Wartości parcia gruntu należy ustalać na podstawie oceny właściwości fizycznych gruntu, który będzie zalegał za elementem konstrukcyjnym (ścianą oporową, przyczółkiem, filarem). Zasady ustalania właściwości fizycznych gruntu podano w rozdziale 1. Przy ustalaniu tych parametrów trzeba mieć zawsze na uwadze, że z reguły za przyczółkiem czy ścianą oporową nie występuje grunt rodzimy lecz nasypowy, a w związku z tym o naruszonej strukturze. W obliczeniach należy brać również pod uwagę to, że właściwości gruntu mogą ulegać zmianie, np. w wyniku zmiany warunków wodnych, dotyczy to np. spójności gruntu.
Parcie gruntu może mieć charakter czynny (parcie czynne), bierny (odpór) i spoczynkowy (geostatyczne). Graniczne parcie czynne lub bierne występuje tylko wtedy, gdy możliwe jest pewne przemieszczenie obciążonej parciem gruntu konstrukcji. Przy przemieszczeniach ściany „od gruntu" występuje parcie czynne, natomiast przy przemieszczeniach „w kierunku" gruntu (odpór) parcie bierne (rys. 7.10).
Graniczna wartość zarówno parcia czynnego jak i biernego występuje tylko wtedy, kiedy możliwy jest pewien minimalny ruch obciążonej parciem konstrukcji. Przemieszczenie ściany o wysokości h zasypanej piaskiem zagęszczonym powinno wynosić co najmniej 0,00036 h9 a przy użyciu piasku nie zagęszczonego 0,003 h [7]. Wymagane minimalne przemieszczenie konstrukcji ma ścisły związek z jej sztywnością oraz kątem tarcia wewnętrznego gruntu. Im sztywniejsza konstrukcja, tym wartość parcia zbliża się do wartości parcia spoczynkowego, im mniejszy kąt tarcia wewnętrznego, tym większe przemieszczenie jest potrzebne do wywołania ruchu klina odłamu (rys. 7.11). Przemieszczenia konstrukcji konieczne do wyzwolenia się granicznego parcia czynnego i granicznego odporu gruntu podano w tablicy 7.3. Są to pewne wartości umowne. Parcie spoczynkowe (geostatyczne) występuje wtedy, kiedy budowla nie przemieszcza się. Jeśli możliwy jest tylko ograniczony ruch konstrukcji, wtedy wartość parcia czy odporu waha się pomiędzy wartościami granicznymi parcia czynnego lub odporu, a wartościami występującymi przy braku przemieszczeń konstrukcji („spoczynku"). Wartości parcia geostatycznego mieszczą się pomiędzy wartościami parcia biernego i czynnego.
Ponieważ przemieszczenia, które są niezbędne do wyzwolenia granicznego parcia czynnego jest stosunkowo niewielkie, nie występuje z reguły potrzeba uwzględ niania parcia czynnego pośredniego w projektowaniu mostów [49]. Dlatego przy wymiarowaniu przyczółków, ścian oporowych oraz przepustów na ogół wszystkie przypadki parcia czynnego traktuje się jako przypadki parcia granicznego. Wyjątek mogą stanowić np. wąskie przyczółki skrzyniowe, gdy grunt jest „uwięziony" w stosunkowo małej przestrzeni, a skrzydełka utwierdzone w ścianie czołowej i płycie fundamentowej mają mocno ograniczone możliwości deformacji, a ściany dodatkowo ograniczają klin odłamu. Skutki parcia gruntu są wtedy zbliżone do występujących w silosach. W takich przypadkach należy przyjąć zwiększoną 1,5- do 3-krotnie wartość parcia w stosunku do parcia czynnego. Wartość współczynnika zwiększającego zależy od odległości pomiędzy skrzydełkami [26], im odległość jest mniejsza tym zwiększenie parcia większe.
(…)
…, ciężaru objętościowego gruntu i kąta tarcia pomiędzy ścianą a gruntem. W przypadku naziomu obciążonego, wpływ na wartość parcia ma również wartość obciążenia i jego rozmieszczenie na klinie odłamu. Wartość parcia zależy także od kąta nachylenia ściany, pomija się je, jeśli pochylenie jest mniejsze niż 1:10. W obliczeniach przyjmuje się, że współczynnik ściśliwości (lub sprężystości) gruntu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)