Paluchowski „Diagnoza psychologiczna.Podejście ilościowe i jakościowe” - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 616
Wyświetleń: 2170
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Paluchowski „Diagnoza psychologiczna.Podejście ilościowe i jakościowe” - omówienie - strona 1 Paluchowski „Diagnoza psychologiczna.Podejście ilościowe i jakościowe” - omówienie - strona 2 Paluchowski „Diagnoza psychologiczna.Podejście ilościowe i jakościowe” - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

Paluchowski „Diagnoza psychologiczna.Podejście ilościowe i jakościowe”
DIAGNOZOWANIE proces aktywnego poszukiwania i przetwarzania danych potrzebnych do podjęcia decyzji o działaniach zmierzających do zmiany aktualnego stanu psychospołecznego ludzi. Trzy główne obszary problemowe diagnozowania: Obszar identyfikacji/badania (co rzeczywiście jest?)
Obszar decyzji (co ma być zrobione)
Obszar działania (przybliżanie pierwszego do drugiego)
Staramy się opisać stan aktualny, by móc określić co do niego doprowadziło (retrognoza) oraz jaki będzie rozwój wydarzeń (prognoza) 2.1. SPOSOBY UJMOWANIA PROCESU DIAGNOZOWANIA W PSYCHOLOGII a) Podejście korelacyjno-regresyjne (korelacyjna tradycja uprawiania diagnozy), kwestionariuszowe (Paluchowski)
W tradycji tej użyteczność testu określa się na podstawie liczby potwierdzonych relacji między wynikami a zachowaniami pozatestowymi. Nie pozwala jednak na określenie relacji przyczynowo - skutkowej. Normatywny postulat identyfikacji tzw. mechanizmów osobowościowych,
podejście projekcyjne (Paluchowski) Tradycja idiograficzna. Ma na celu zrozumienie konkretnej jednostki, które następuje nie przez odwołanie do praw ogólnych, ale poprzez poznanie splotu zjawisk charakterystycznych dla tej właśnie jednostki. Jest to podejście holistyczne (opis całej osobowości jednostki) i dynamiczne (struktura osobowości jako proces a nie stan).
Oba podejścia różnią się sposobem opracowywania i zbierania danych:
Ad. a) metody psychometryczne, interpretacja statystyczna Ad. b) techniki projekcyjne, interpretacja kliniczna 2.2 DIAGNOSTYKA TRADYCYJNA A DIAGNOSTYKA BEHAWIORALNA
Zarzut wobec tradycyjnej diagnostyki: brak związku między diagnozą a terapią.
W opozycji do takiego stanowiska staje terapia behawioralna (diagnostyka behawioralna): - Zachowania normalne i patologiczne są podporządkowane tym samym prawa uczenia się - Celem terapii jest modyfikacja obserwowalnych zachowań dewiacyjnych.
Techniki terapeutyczne powinny bazować na wynikach empirycznych. Postępowanie terapeuty jest procedurą eksperymentalną. - Przedmiotem zainteresowania są bieżące zachowania, tu i teraz. Odwoływanie się do obecnych w środowisku pacjenta bodźców inicjujących, wzmacniających i podtrzymujących
patologiczne zachowania. - badanie testowe ma wartość, gdy na jego podstawie można określić w jakim stopniu
jednostka osiągnęła cel terapii .
Diagnostyka tradycyjna:
- ukierunkowana na stwierdzenie różnic między ludźmi (poszukiwanie różnic indywidualnych

(…)

… jest odwzorowaniem zbioru bodźców.
2.3.1. SPOSOBY UJMOWANIA DYSPOZYCJI (CECHY) Dyspozycje można ujmować jako: czynnik będący bezpośrednią przyczyną zachowania czynnik spustowy kategorię semantyczną Ad. a) Cecha jako czynnik będący bezpośrednią przyczyną zachowania, stale aktywny, ukierunkowujący, selekcjonujący działania. Nie musi jednak manifestować się wprost w zachowaniu. Ad. b)
Cecha widziana nie jako aktywna…
… KONCEPCJA DIAGNOZOWANIA I POJĘCIE CECHY PSYCHOLOGICZNEJ (Allport) DYSPOZYCJA tendencja, skłonność wyjaśniająca zachowanie się, myślenie czy odczuwanie w określony, jednostkowy, względnie stały sposób (podstawowe pojęcie paradygmatu osobowościowego) CECHA (Allport) struktura neurofizjologiczna, która wiąże zespół funkcjonalnie równoważnych bodźców z zespołem funkcjonalnie równoważnych reakcji. O istnieniu…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz