Diagnostyka tradycyjna a diagnostyka behawioralna - omówienie

Diagnostyka tradycyjna versus diagnostyka behawioralna
dyskusja nad problemem „stan czy cecha”
diagnostyka behawioralna krytyka tradycyjnej diagnostyki (podejście korelacyjne + podmiotowe) za tradycjonalizm i konserwatyzm
przedmiotem diagnozy są specyficzne zach., które będą poddane modyfikacji terapeutycznej
funkcje opisowe i oceniające diagnozy są bardziej istotne niż odniesienie wyników do populacji porównawczej, czy funkcje predykcyjne
klasyczne narzędzia badania osobowości są w najlepszym razie testami przyczyn, a nie celów
tradycyjna diagnostyka
oparta na podejściu korelacyjnym była ukierunkowana na stwierdzenie różnic między ludźmi (Cronbach: PRI - badanie zakresu różnic między ludźmi, wariancji wspólnych i względnie trwałych parametrów ich charakteryzujących, podczas gdy psych. ogólna zajmowała się raczej ich tendencją centralną)
wybór dwóch strategii podczas podejmowania działań interwencyjnych: selekcji i modyfikacji; działalność selekcyjna określiła kształt narzędzi diagnostycznych - ale mała użyteczność; w strategii modyfikacji psycholog uzyskiwał odp. na pyt. niezadawane, nie otrzymywał odp. na pyt. zadane
zw. między diagnozą a terapią jest pośredni
odstępstwo czasowe między diagnozą a terapia; oddzielenie zbierania danych od ich wykorzystywania → diagnoza sztuką dla sztuki
... zobacz całą notatkę